Ruhlar ölünce serbest kalır derlerdi hep. Ruhun öleceğini hiç düşünmeden. Öyle amansız acımasız geceler yaşadım ki ben yastığın kuru tarafını da aradığım oldu benim ama yine yoktun sen . İçim sökülene kadar ağladım. Canım çıkana kadar avazımın çıktığı kadar çığlık çığlığa sustum ben. Daha dönüşü olmayan yollardanda döndüm ben. İçimin karardığında da yoktun sen Allah aşkıyla ferahladım ben. Yine sen yoktun kendi ruhumu ipe bırakırken. Ağzımdan burnumdan kan kustum ben yine yoktun sen. Ben canım burnuma geldiğinde anladım canımın olmadığını. Ruhumuda hissetmedim. Aradım hissetmedim. Yoktu sonra hatırladım. İçim öldü içimdeki sen ölmedi. Ruhum öldü bedenim hala ölmedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lakin Kalp Yanar Mı?
SonstigesYa ben herkezin yaralarına melhemim kendi yaralarıma neşterim.