Arkadaşlar bu bölümü erken yazmak istedim içimden geldi . Hikaye hakkındaki düşüncelerinizi merak ediyorum biliyorum daha çok yeni ama olumlu olumsuz düşünceleriniz hakkında yorum atarsanız çok iyi olur birde arkadaşlarınıza tavsiye edin lütfen..
Her zaman oturduğum banka oturmuştum benimsemiştim o bankı denizin eşsiz manzarası beni büyülüyordu rahatlamak için gözlerimi kapatmış İstanbul'u dinliyordum kuş sesleri , denizin dalgalari ,rüzgarın yüzümü üflemesi beni tutkuyla bağlıyordu oraya tam o anda gözlerimi açtığımda karşımda duran Kuzey benliğime işlemiş ses tonuyla "merhaba güzellik " dedi nasıl bu kadar rahat olabiliyordu anlamıyorum kalbim ağzımdan fırlayacak gibi çarparken gözlerinin içine baktım masmavi gözleri beni kendine çekiyordu ağlamamak için kendimi zor tutuyordum uzun bir süre ona odaklanmış bir vaziyette durduktan sonra elimi tutmasıyla kaçmam bir olmuştu neye uğradığımı şaşırmış ve sonunda tenha bir yer bulduktan sonra orada içim sökülene kadar ağlamıştım yıllar sonra onun için tekrar ağlamam beni gerçeklere itmişti galiba ona hala deliler gibi aşıktım ama o bunu hiçbir zaman öğrenmeyecekti çünkü öğrenmeyi hak etmiyordu kaçıp gittikten sonra arkasında sadece yaralı bir kalp bırakmıştı sol yanımın acıdıgını hissedebiliyordum çünkü bu ilk değildi. Zor bela oturduğum yerden eve gitmek için kalkmıştım yürürken zorlanıyordum ama buradan kaçıp gitmek istiyordum eve gidip uzun bir uyku çekmeye ihtiyacım vardı eve girer girmez duşa atmıştım kendimi en çokda suyun altında ağlayınca rahatlıyordum neden mi ? Nedeni şu benim bile haberim olmuyordu ağladığımdan ve bu beni hoşnut ediyordu duştan çıktım pijamalarımı giyinip saçlarımı kuruttum saçlarım uzundu belimden aşağıya dökülüyordu vücudumda en sevdiğim bölgemdi saçlarım ve onları kestirmeye asla kıyamıyordum kafamı toparlayıp hemen uyumak için uyku hapı içmiştim sonra yatağıma uzanıp kendimi uykunun serin kollarına bıraktım..
