The Secrets Of Burden Academy

Chapter6 where's John Mark???

SARAH'S POV

Taas noo. Akong pumasok sa loob ng campus namin, bakit ko kailangan yumuko? e angat ako. Wala akong paki-alam sa paligid ko. Malapit na ako sa classroom ko. Ng may naka bangga ako.

"Punyeta! ano ba? tumingin ka nga sa dinadaanan mo" Bullshit! nakaka irita. Ang aga-aga tapos may sisira agad ng araw ko.

"S-sorry, Sarah! h-hindi ko sinasadya"

tinignan ko sya mula ulo hanggang paa. Mukha syang nerd. At mukhang freshmen palang. Tinaad ko ang kilay ko bago nag salita.

"bullshit! ka! sa susunod tumingin kasa dinadaanan mo. At pag ako ang makaka salubong mo, siguraduhin mong iiwas ka sa dadaanan ko, naiintindihan mo?"

"opo"

pagkatapos ng walang kwentang pakikipag usap ko sa nerd na yon. Dumiretso na ako sa room ko. Ang room ng mga hindi basta bastang estudyante dito sa Burden Academy. Naka upo na ako sa upuan ko ng biglang pumunta sa harap ko si Alexa.

"Sarah! si John Mark" pucha! bakit kailangan pang sumigaw ng babaeng to?

"O? anong meron kay John Mark?" taas kilay kong tanong da kanya.

"Nawawala si John Mark! simula pa kagabi. Hanggang ngayon hindi sya makita, hindi din sya umuwi sa kanila." Wow! ang galing talaga umarte ng babaeng to.

"so? ano ngayon? pwede ba Alex. Tigil tigilan moko sa kaartehan mo. At isa pa, maka react ka. Kala mo nag-aalala ka kay John Mark" tumaas ang boses ko habang naka taas ang kilay kay Alexa.

*PAK*

letche! tong babaeng to. Ano karapatan nya para sampalin ako?

"fuck you Alex. how did you di that to me?" tumayo ako sa kinauupuan ko habang sapo ng kamay ko ang parte ng mukha ko na sinampal ni Alexa.

"you're asking me why did i slapped you? simply because. You're acting like you don't have care with John Mark, which is your long time boyfriend." sa puntong yon. Nabigla ako sa sinabi ni Alexa. How did she know? fuck! i'm dead now.

"nagulat ka no? kasi totoo, bakit ko nalaman? yan ang dapat mong malaman, tanga ka e. Magtatago ka ng sikreto. Yung malalaman ko pa, don't worry. For now on, hindi muna kita papatayin. Kailangan muna nating mahanap ang lalaking mahal ko" Tinaas ako ang kilay ko bago nag salita.

"hindi moko mapapatay ng basta basta Alexa. Dahil may alas ako laban sayo, alam ko ang sikreto mo. At sa oras na gumawa ka ng aksyon laban sakin, ibubunyag ko ang sikreto mo. At isa pa, hindi moko mapapatay sa isang iglap. Dahil magpapatayan tayo, goodluck my friend!" sa puntong yon, nagulat si Alex. sa sinabi ko, totoo naman e. Na alam ko ang sikreto nya. Alam kong, hindi magpapatalo tong si Alexa. Dahil alam kong may pina plano na sya.

"well, goodluck to us. Pero bago yan, kailangan muna nating hanapin si John Mark"

"okay" tipid na tugon ko kay Alexa.

RAYMOND'S POV

hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan, kanina pa namin hinahanap si John Mark. Alam kong may mali, hindi sya mawawala ng basta basta. Kilala ko sya, kung aalis man sya. Nag papaalam sya sa magulang nya. Takbo, hanap, ang ginagawa namin ngayon. Nalibot na namin ang buong school pero hindi namin sya makita. Kasalukuyan kaming nasa may CR area ngayon. Nagbabaka sakaling nandito sya.

"WAAAAAAAAAAA" fuck! bakit nag sisisigaw ang mga estudyante na nasa loob ng cr ngayon. Hindi ko maintindihan pero bigla akong kinutuban. Dali dali akong tumakbo kasama ang mga kaibigan ko papunta sa may loob ng cr.

"shit!" yan nalang ang nasabi ko ng makita ko kung ano ang dahilan ng pag sigaw ng mga estudyante.

"J-John" hindi ko alam kung bakit bigla nalang may tumulong mga luha sa mga mata ni Sarah.

"J-Jhon. Wake up, wake up John please. Don't do this to me." Anong meron kay Sarah at John ng hindi ko alam, ngayon ko lang nakitang umiyak ang kaibigan ko. Shit! di kaya....
KIEFFER'S POV

Lahat kami nagimbal sa nakita naming katawan ni John Mark, hindi makatao ang pag patay dito. Puno ng saksak ang buo nyang katawan. Malalalim na saksak ang ginawa dito. Halatang sobrang hirap ang pinagdaanan ng kaibigan ko bago mamatay, hindi ko maisip kung bakit biglaan ang nangyari sa kaibigan ko. Alam kong may malalim na dahilan ang gumawa nito sa kanya. Kung nasaan ka man John Mark. Hindi ko hahayaang hindi mabigyan ng hustisya ang pagkamatay mo. Pag nalaman ko kung sino sya. Ako mismo ang papatay sa kanya.

"Guys! paano natin to mapapaalam sa magulang nya?"  kakaiba, ang kinikilos ni Sarah. Kung dati mataas ang boses nya kung mag salita, ngayon ang kalma kalma nya.

"Hindi natin to ipapaalam sa magulang nya. At kahit sino walang mag sasabi sa magulang nya, hayaan na natin silang mag hanap sa wala"

"are you out of your mind. Dude? bakit hindi natin ipapaalam? sa magulang nya? anong gagawin natin sa bangkay nya?" sumingit naman sa usapan si Raymond. Akala mo kung sinong may pake sa kaibigan ko.

i tooked a deep breath bago mag salita.

"Listen! kung kung sasabihin natin sa magulang nya, tayo ang mapapahamak. Nag iisip kaba Raymond? ha? paano kung tayo ang pag bintangan ng magulang nya? may magagawa kaba? lahat tayo masasangkot" after kong ipaliwanag sa kanila. Natahimik sila, bakit. Totoo naman eh! kami lang ang mapapahawak. Pag nalaman pa to ng mga magulang ni John Mark.

"Fine! do what you want. Basta kung sino man ang pumatay kay John Mark, sisiguraduhin kong mabubura sya dito sa mundo" napangisi ako sa sinabi ni Alexa. Kahit kailan talaga tong babae na to. Hindi nagpapatalo, kami nalang ang natitira dito sa CR. Dahil umals na ang mga estudyante. Sinabihan na namin sila na tumahimik kung ayaw pa nilanv mapadali ang mga walang kwenta nilang buhay.

---------
KIEFFER'S POV(AGAIN)
"Shit! ang bigat naman nitong katawan ni John Mark. Pucha! ang baho pa"

"Gago! tumigil ka dyan Raymond, tumahimik ka nalang para mapadali to" ang ingay ingay nitong lalaki na to. Hindi nalang tumahimik.

"pucha! wooo... That's so hard, o? ano? tara tabunan na natin ng lupa"

tumigil ako sandali bago nag salita.

"sige tara na, pagkatapos nito. Isipin nalang nating walang nangyari."

"okay sige," pag sang ayon naman nila Sarah. Kanina patong si Sarah. Akala mo pinag sakluban ng langit at lupa.

nilibing namin ang bangkay ni John sa likod ng lumang building dito sa Burden Academy. Ala sais na ng gabi, kaya ngayon lang namin nilibing. Para hindi kami masyadong mahalata. Mahirap na, baka may makakita pa.

tumahimik muna kaming lahat after namin matabunan ng lupa ang bangkay ni John.

"bro, una na kami. Umalis kana din baho pa may makakita sayo" nauna ng umalis sila Raymond. Pero ako ay nag paiwan muna. Hindi ko hahayaang hindi maipag higanti ang kaibigan ko. Huminga muna ako bago nag salita.

"hindi natatapos dito ang hindi makataong pag patay sayo John. Dahil sinisiguro kong papatayin ko din siya. Pag nakilala ko na sya." pagkatapos kong mag salita. Ay umalis na din ako sa luar na pinaglibingan namin kay John. Nag uumpisa na ang laban. At nararamdaman ko yun, sabi nga nila. MATIRA, MATIBAY!

---------

Oh! yea. After 126383 years. Naka pag update nadin, keep reading;) kahit kokonti kayong readers ko. Dadami din kayo tiwala lang HAHA...

add me on fb. Mark Villaluz Roces, accept ko kayo;)

follow me on IG. @ Mark_Villauz
follow back ko kayo;)

sorry sa typos.
xx
All the love
-Mr. Author