She has a Secret

chapter 5: who killed her?

Emerald POV

Ilang weeks na din tahimik ang buhay ko dito sa academy. I meet my 3 gorgeous bestfriend. Yeah, you read it right? Sila kasi ang tumulong sakin ng may ng bully sakin nung second day of school.

Flashback

Habang naglalakad ako papuntang cr. Wait? Asan nga ba dito ang cr? Juice colored! Nakalimutan ko nga palang Sabihin sainyo na wala akong sense of direction. At dahil isa akong dakilang shunga shunga. Nakalimutan kong nirecord ko pala yung sinibi ni mamang guard. Hehe..

"Diretso ka lang jan iha. Kaliwa ka lang. Kaliwa ulit at doon na ang cr"

Puro kaliwa . Kaliwa . Kaliwa. Kaliwa. Kaliwa. Yehhhheeeeeey! I found it! Hihi. After ilang years. Kidding. Nahanap ko din. Pag bukas ko ng pinto. May humila sa braso ko at dinikit ako sa pader.

"So? It's you maine. Stay away from her" sabi niya?! Tinaasan ko siya ng kilay. Pinagsasabi niya? Seriously? Hindi ko nga siya kilala eh.

"Ahm? Ate. Sino po ba ang lalayuan ko. Tsaka. Hindi ko po kayo kilala. Wala naman po akong nagawang mali sayo di po ba?"

"Meron MEA! Meron! Layuan mo siya"

Lumapit ang isang kasama niyang babae at sinabunutan ako at pinagsasampal. Wala naman akong ginawa ah. Bakit nila ako sinasaktan? Naiiyak na ko ng may biglang pumasok sa Cr. At may narinig akong may nag? Wait?! What the?! Baril?! Oh my gosh.

"Get out. Or i'll kill you shaira. I swear. Kayang kaya kita patayin. Alam mo yan" sabi ng babaeng singkit ang mata na nakangisi. Wait? Bakit may baril siya. Naku naman. Dali daling lumabas si Irah. Kasama ang kaibigan niyang isa.

"Ate? H-hindi mo naman ako papatayin diba?" Tanong ko na kanina pa takot na takot na nakatingin sakanila.

"Hindi ka naman namin papatayin. Pfft. You look pale. Are you ok?" Nag aalalang tanong niya. At inirapan siya bigla ng blonde girl.

"Stupid, malamang natakot mo. Ikaw ba naman bigla biglang ilabas yang baril. Sa tingin mo matutuwa siya? " sabi ng blonde ang buhok. Kung tititigan mo sila ng mabuti. Mahahalata mo talagang mayayaman silang tatlo. Tiningnan ko ang isang babae na nakasandal sa pinto ng cr. Tahimik lang siya at may headphone na suot. At lumabas na kame ng cr. And nalaman ko na si Shaira ang kaaway ng tatlong to. Mahabang kwento daw kung bakit nila naging kaaway si shaira

----end of flashback----

Nandito kame sa puno ng narra. Nakahiga lang kame. Wala kasi kameng teacher ngayon. Tinatamad din akong umuwi. Gusto ko munang makasama tong tatlo.

Nagpaalam na silang tatlo na umuwi na kasi may importante daw silang pupuntahan.

After an hour. I decided to go home. Pero parang, kinakabahan ako. Parang may masama na mangyayari ngayon. Nakaramdam ako ng takot.

Dali dali ako tumakbo at nakita kung may dugo sa hagdanan namin. Mas lalo akong kinabahan dahil sa nakikita ko ngayon. There is a lot of bloodstain in every corner of our house.

I checked my mom's room. At halos hindi ako makapagsalita dahil sa nadatnan ko.

Nakahandusay si mama sa sahig. May nakita akong baril sa table niya. Pero alam kung hindi nagpakamatay si mama. Someone killed her. And i need to know. Who is the person behind this crime.

Tinawagan ko ang mga pulis and mga ilang oras lang ay dumating na sila. They interview me. At tinanong nila ako kung may kaaway si mom. Pero sa pagkakaalam ko is mabait si mom. Alam kung wala siyang binanggang ibang tao.

Pag nalaman ko lang kung sino ang may kagagawan ng lahat ng to. Pagbabayaran nila to.

Dinala na nila ang bangkay ni mama at tumulong nadin akong maglinis ng bahay.

Pumasok ako sa room ni mama. Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang luha ko. Kinuha ko ang picture frame namin. Ang ganda ng ngiti ni mama. Parang kanina lang pinapagalitan ako dahil makakalimutin ako. I can't imagine t-that s-she left me. Kaya pala parang gusto kong yakapin ng mahigpit si mama kanina. Bakit naman nila to ginawa. Mga walang puso!

Hinaplos ko ang picture frame namin ni mama. I remember all the memories we had before she died.

"The revenge is mine NOW. Pagbabayaran nila ang ginawa nila. Ipaghihiganti kita mama. Ipaghihiganti kita" sabi ko sabay ng pagtulo ng luha ko. Tinatak ko talaga yan sa isip ko. Kailangan kong ipaghiganti ang pagkamatay ni mama. Ni wala man lang akong naisip na suspect sa pagpatay kay mama. Alam kung mabait si mama. At alam ko rin na wala siyang binanggang tao.

A/N: sorry lame UD. Nagbago kasi ang isip ko eh. Kaya iniba ko ang chapter natoo..