UZUMAKİ HİNATA:
"hoi,narutokun.vazgecsen iyi olur.aceleye gerek yok.eminim zamanı gelince öğrenecek."
"Hayır! Öğreteceğim dattebeyo! Hadi oğlum. 1,2.."
Ve yer...
"Sanırım haklısın,hinatam" üzgün görünüyordu. Oğlunun biran önce yürüdüğünü görmek için cıldırıyordu.
Arkasından sımsıkı sarıldım.
"Boruto..eğer babasına çektiyse..hemen öğreneceğine eminim." Dedim gülümseyerek.
Gözleri parıldadı ve bacaklarımdan tutarak beni kucakladı.
"N-naruto-k.."
"Biraz vakit geçirelim değil mi? Borutoyu kıskanmaya başladım." Dedi ve boynumu kokladı. Kızardıgımı hissediyordum.
"Kokun..beni deli ediyor.."
"N-naruto kun.. boruto"
"Biran önce uyut"
"Hai"
~~~
"İngaaaggg aneeyyy inggaaa"
"Naruto kun, boruto.."
"Birşey olmaz."
"Nnaruto kun.. llutfen mhhhm.."
"Hai, hai"
Altından kalktığım gibi oğlumun yanına fırladım ve kucağıma aldım.
"Anlaşılan yemek saati gelmiş" dedim emzirmek için hazırlanırken.
Sırıttı.
"Bende istiyorum." Dedi yataktan kalkarken.
Kıkırdadım ve
"Az önce.. yeterince almadın mı?" Dedim.
"Sen doyumsuzsun hinata.."
İkinci kez ama daha fazla kızarıyordum..bazen beni..korkutuyor..
"Olmaz..simdi borutonun sırası" dedim.
"Off peki.Shikamaru ve chojiye sözüm vardı.hemen dönerim" dedi.
"Hai, geç kalma canım."
"Hemen donerim bebeğim."
Dudağıma büyük bir açlıkla yapıştı ve gitti.
"Hadi bakalımm! Yemek zamanı borutocuk.."
~~~
Emzirmeyi bitirdigimde oglumla birlikte aşağıya indik. Onu koltuğa koydum. Ben de mutfağa yemek yapmaya yöneldim. Tencereyi ocağa yerlestiriken 'pat!' Diye bir ses duydum. Borutonun yanına kostugumda yerde bir adet boruto vardı.
"Aahh! Oğlum çok azimlisin. Ama acele etme" dedim gülümseyerek ve koltuğa yerleştirdim.yemek yapmaya kaldığım yerden devam ettim.
Yemekler hazırdı. Naruto kun büyük ihtimal yemek yemiştir.ama yemekleri görünce hunharca yiyeceğine emindim.
Kapıdan bir anahtar sesi duyuldu.
"Tadaima"
"Hoşgeldin,canım"
"Ooooo burnuma harika kokular geliyor" dedi ayakkabısını çıkarırken.
"Birşey yemediniz mi?"
"Yedik. Ama hâlâ migdemde yer var,bebeğim" dedi ve yanagımı hafifçe optü.
Gulumsedim.
'Pat,pat'
Arkamızdan adım seslerini duyunca heyecanla arkamızı döndük. Dondugumuz gibi ağzımızın acık kalması bir oldu. Oanda tüm duyguları yaşadım.. heyecan..mutluluk.. şaşkınlık..
Tam 5 adım.. naruto kunun tam karsısında durdu ve yere kapaklandı.
"Boruto! Hayatım gördün mu! Ne dedim sana! Aferin benim azimli oğlum!!!" Dedi ve heyecanla kucağına aldı oğlumuzu..
"Boruto.."
İlk yürüyüşü.. babasına doğru olması.. kıskanmadım değil doğrusu..
"Hoiii sanki kıskanç bir hinata var karşımda"
"Y-yoo.."
"Cabuk buraya gel."
Bir elinde boruto duruyordu. bir elinde benim omzum.sıkıca sarıldı.
"Oglumuz çok güçlü"
"Eehehheeh. Tıpkı babası.."
~~~
ARKADAŞLAR BÖLÜM ÇOK GECİKTİ..BİLİYORUM.. İSTEDİGİNİZ KADAR SÖVÜN AMA GECERLİ BİR NEDENİM VAR.. GECEN HAFTA DEDEMİ KAYBETTİM..WATPADE GİREMEDİM..GİREBİLSEM BİLE O ÜZÜNTÜ İLE YB YAZABİLECEGİMİ SANMIYORUM.. LUTFEN OYLARINIZI VE YORUMLARINIZI ESİRGEMEYİN OZELLİKLE YORUMLARINIZ :333333 ♥♥
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAHRAMAN&PRENSES
FanfictionBu hikaye The last:naruto the movie-devamı hikayemin devamı niteliğindedir. boruto ve himawari uzumakinin son hallerine kadar devam edecektir.