Hatırlatma: Beste saat 4 te dolabından gelen sesle irkilip uyandı ışığı açtı sona adındanda dolabı herşey yerli yerindeydi derken kulağına gelen fısıltıyı duydu "odadan çık...odadan çık...yoksa ölürsün"
Saat 04:25
Korkuyla "benden ne istiyorsun?!" Diye sordum ve kız ölmeni dedi
- Neden ölmemi istiyorsun ben sana ne yaptım!
+Evin altında olan mezarımı görmediniz ve üstüne kurulmuş olan evi aldınız.
-evin altında derken ne demeye çalışıyorsun?
+evin altında benim mezarım var.
Korkudan ne diyeceğimi bilemedim direk salak gibi bodruma indim istemsizce indim sonra yine ampul patladı ve o kız geldi birkaç kahkaha sesi duyduktan sonra yavaşça yanıma yaklaştı ve kulağıma fısıldadı çok şey anlamadım ama ne demeye çalıştığını anladım ölmemi istedi çünkü ne kadar yaşarsan o kadar ölürsün dedi önüme bir çerçeve uçarak geldi çerçevedeki resimde bir aile fotoğrafı vardı çok mutlu bir aile tablosu vardı ortalarındaki kız o ruha çok benziyordu bu...bu o kız ne olmuştu nasıl ölmüştü kulağıma yine bir fısıltı geldi "Bir seri katil hepimizi öldürdü evimizi yaktı ve annemi babamı ve beni farklı yerlere gömdü bu evde benim mezarımın üzerine kurulu" hikayesine üzülmüştüm sonra tekrar bir fısıltı geldi "ve senin kanın bu çerçevenin üzerinde olacak...yoksa aileni de seni de rahat bırakmam" yapacak birşey yoktu hem kendim hemde ailem için ölmem lazımdı sonum böyle olacaktı elime gelen bıçağı alıp çerçeveye yaklaştım gözümden sel gibi yaş akıyordu mektup bile bırakmadan bileğimi kestim ve bileğimden akan kan çerçevenin üstüne aktı çerçeve benim kanımla kırmızıya boyandı.
...
Her gün ailemi izliyorum ölmeme çok üzüldüler ama yine espiriler yapıp egleniyorlar çok mutlular bende mutluyum onlar sayesinde.Ablam beni görüyor korkmuyor seviniyor kimseye soylememesi için ağzımi parmağımla kapatıyorum her zaman gulumsuyor. Neyse nasıl olsa her son yeni bir başlangıçtır.
Son..
