"..sana gitme demeyeceğim ama gitme Lavinia. Adını gizleyeceğim sen de bilme, Lavinia."
Bu dizeler Cumhuriyet dönemi şairlerimizden Özdemir Asaf'ın son zamanlarda oldukça popüler olan Lavinia şiirine aittir. Lavinia ölüm çiçeği anlamına gelir. Yaşadığı yıllarda katıldığı şiir matinelerinde en çok bu şiir istenmiştir. Her ne kadar "r" harfini telaffuz edemese de iyi bir okuyucudur Özdemir Asaf. Tabi ki hiçbir meziyeti kalemini geçemeyecektir.Belki de Özdemir Asaf her zaman şiirleriyle anılacaktır. Elbette bir hikayesi vardı bu şiirin. Yalnız unutulmamalı ki belki herkesin bir hikayesi vardır fakat herkesin bir şiiri yoktur. İşte "Özdemir'in Laviniası''nın hikayesi...
Özdemir Asaf, Lavinia'yı henüz üniversite yıllarında platonik olarak aşık olduğu kıza yazmıştır. Özdemir bu değerli dizeleri bir şiir yarışmasına göndermeye karar verir. Katıldığı yarışmada Özdemir şiiri büyük beğeni toplar ve yarışmayı kazanır. Bir söylentiye göre Özdemir Asaf şiiri okurken aşık olduğu kız da salondadır ve şiirin okunma esnasında salondan ayrılır. Özdemir bu duruma hayli içlenir ve asla duygularını aşikar etmez. Peki ya kimdir Lavinia? Elbette aşık olduğu kızın adı Lavinia değildir dizelerden de anlaşılacağı üzere. Uğruna şiir yazılan bu kadın Mevhibe Beyat'tan başkası değildir. Mevhibe hanım ise İlhan Selçuk'a aşıktır. Yalnız İlhan Selçuk ''gönülden gönüle" dolaştığı için belki de doğru bir aday olmayacaktır Mevhibe Hanım için. Bunun üzerine bu kez Öztürk Serengil ile evlenir. Bu evlilik de kısa sürer. Daha sonra fotoğrafçı Muhlis Hasa ile evlenen Mevhibe Beyat 11 Eylül 2007'de vefat eder. Sonuç olarak belki de hiçbir zaman kendisine yazıldığını öğrenemedi Mevhibe Beyat. Belki de Özdemir Asaf böyle istemişti. Kim bilir ismi açıkça belirtilse bu kadar etkileyici ve gizemli olur muydu Lavinia?
Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.
Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme, Lavinia.
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme, Lavinia. "
1957, Özdemir Asaf
