GECEYLE GELENLER

Bölüm 2

Merhaba arkadaşlar;
Uzun bir aradan sonra karşınızdayız. Bölüm ile ilgili yorum yazmayı ve vote vermeyi unutmayın.
Medya Pamira ve Kamer

Evimize birinin girmesinin üzerinden tam bir hafta geçmişti. Başlarda her ne kadar hırsız olduğunu düşünsem de değildi. Çünkü evden bir şey alınmamıştı. Sadece ev bayağı dağılmıştı. Saatlerce ben ve Sanem teyze evi toplamaya çalışmıştık. 

Barış amca ise o günden beri odasından çıkmıyor ve kimseyle mecbur kalmadıkça konuşmuyordu. Ama onu çağırdığımda ise  yüzünde anlamadığım bir gülümseme yayılıyordu. Sanırım bu olaydan benim  etkilenmemi istemiyordu. 

Barış amca, geçirdiği trafik kazası nedeniyle yarı felçlik geçirmiş. Bu nedenle yatalak kalmıştı. Bildiğim kadarıyla benden başka ne bir tanıdığı ne de bir akrabası vardı.

 Ona ailesini sadece bir kere sormuştum bir oğlu olduğunu,oğlunun yıllar önce öldüğünü ve eşinin de onu terk ettiğini biliyordum. Bu konuyu açtığımda, rahatsız olduğunu görünce bir daha da sormamıştım.

 Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Yaşadığım ortam sırlarla doluydu yada ben çok kafama takıyordum.

"Hu hu! Pamira sana diyorum Hey! Pamira." birinin bana seslendiğini anlayınca kafamı o tarafa çevirdim.

"Efendim Özgür bir şey mi dedin?"

"Yok ya önümüzdeki masaya soruyordum Pamira ile çıkıyor musunuz? "

"Ne? Bu da nereden çıktı?''"Buraya geldiğimden beri masayla flörtleşiyorsun da ondan."

"Kusura bakma ya dalmışım."

"Yine hırsız olayına takıldın değil mi? Aklın orada  halen."

"Hep aklımda zaten. Aklım almıyor bir hırsız olsa işine yarayacak en ufak şeyi bile alırdı. Bu her kimse sanki bir şey arıyormuş. Şaşırtıcı olansa o olaydan beri Barış amca doğru dürüst ne yemek yiyor ne de konuşuyor."

'Boşver ya bence sen çok fazla kafana takıyorsun. Nereden biliyorsun ki belki hırsızdır ve Sanem teyze'nin geldiğini görünce evden hızla çıkmak zorunda kalmıştır. Boşver ya Hem bil bakalım bugün ne oldu?'Tam cevap vereceğim sırada konuşmaya başladı. Özgür böyleydi ne zaman bir olaya kafam takılsa ilgimi çekecek başka bir konu açar olayı unutup eğlenmemi sağlardı.

O sırada çalıştığım kafe müdürü bana seslendi

'Pamira 4 numaralı masanın siparişini alman gerekiyor.'

'Tamam müdür bey.' Dedikten sonra Özgür'e döndüm.

'Neyse sonra anlatırsın bugünlük bu kadar ara yeter işime dönmeliyim.'

'Olur akşam her zamanki saatte seni almaya gelirim.' 

Bu cafede yetiştirme yurdundan çıkmak zorunda kaldığımda işe başladım. Cafenin sahibi Özgür'ün babasıydı bu işi de Özgür bana bulmuştu. Başta kabul etmesemde sonradan kabul etmiştim. 

Akşam son müşterinin de gitmesiyle cafeyi toplamaya başladım. Cafe Özgür'ün babasına ait olduğu için Özgür bana güveniyordu hem güveninden dolayı hem de okulum sabah olduğu için akşamları cafeyi ben kapatıyorum.

Özgür okuldan arkadaşımdı. Burslu okuduğum özel bir lisede tanışmıştık. Hocanın verdiği grup ödevi sayesinde aynı gruba düşmüştük. Ödev sayesinde konuşmaya başlamış ve samimiyetimizi bugüne kadar sürdürmüştük.

Cafe evime yakındı ben de yürümeyi sevdiğimden cafe çıkışı yürüyerek eve giderim. Akşam geç saatlerde cafeyi kapattığım için Özgür de bana eşlik eder ve o gün boyu yaptığı aptallıklarını anlatırdı.