Yıllar sonra aynı yolda ilerliyordu Beyza. Gözünün alabildiği her yer hâlâ yeşille barışıktı. Dallar yolun kenarından neredeyse arabanın içine girecekti. Aralarda lüks villaların yapıldığını fark etti. Enteresan bir şekilde asfalt düzgündü. O büyük çukurlar yerini duble yola bırakmış, araba hafif yokuşu kayarcasına tırmanıyordu. Motordan da o "güüür güüüür" ses gelmiyordu. Yollar çok değişime uğradığı aşikârdı. Değişmeyen tek şey yeşilin bütün tonlarının yerinde durmasıydı.
Kavuşmaya doymadan yine ayrılık gözükmüştü. Bin kilometreden fazla mesafeyi üç saatlik görüşme için mi kat etmişti? Bir çok umuda neşeli amaçlarla gelse de yapacağı tek şey dayanmaktı acılara.Hoş görmekti hayatın sürprizlerini.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNSANLIK ÖLMEDİ(KİTAP SÖZLEŞMESİ YAPILDI)
Non-Fiction"Ailem, mükemmel insanlarla görüşmüşsünüz. Ben de sizler gibi doğru insanlarla arkadaş olmak isterim. İlerde çocuklarımı onlarla tanıştırırım. İnşallah."
