Kışın soğuğunda yataktan kalkmak istemiyordum.Mutsuz birgündü.uyanmama rağmen yatakta öylece saatlerce durabilirdim.
Yatağımın önündeki koca Camdan İstanbulu izlemeye başladım.24'üncü kattaydı evim.Hava bugün kara bulutlarla kaplı olsada bu şehir hala güzel hala güzel görünüyordu.
Yağmurlu havayı gördükçe biraz daha gömülüyordum yatağa.Telefonum çalıyordu.Arayanın melisa olduğunu görünce yüzüm gülmüştü.
"Aşkımmmmm...Canım nasılsın"
İlk ses gelmemişti.Değisik bir sesli melisa ile karşılaşmıştım.
"Nesli" söylerken bile öksürüyordu.
"Melisa ne oldu sesin çok kötü"
"Sesimi duyduğun üzeri fena bir grip oldum"
"Geçmiş olsun melisam"
"Nesli senden birşey isteyecektim"
"Tabikide isteyebilirsin ne oldu?"
"Biliyorsun..." öksürmeye devam ediyordu
"Ben dilimi geliştirmek için tercümanlık yapmak için özel bir firmaya girmiştim.Bugün birine tercümanlık yapacaktım atılmak istemiyorum oradan çok zor girdim biliyorsun.Hatrım için sen üç günlük tercüman olurmusun"
"Bilmiyorum ki yapabilirmiyim?"
"Yaparsın nesli lütfen"
Melisa'nin bu halde olmasına üzülmüştüm.yapabilirdim çok zor olacağını zannetmiyordum.
"Tamam merak etme kime çevirmen olacağım bide saat kaçta?"
"portekizce'yi çevirceksin firmaya gidersen verirler sana bilgiyi"
"Tamam ben üstümü giyinip çıkıyorum öptüm seni"
Yataktan kalktım.Sorular kafamı tırmalıyordu daha önce hiç tercümanlık yapmamıştım.
Giyinme odasına gittim ve dolabı açtım bir beş dakika öylece dolaba baktım "Ne giyseydim" sonunda ne giyeceğimi bulmuştum dolaptan siyah dar pantolonumu aldım.Kolsuz dar bir siyah buliz aldım ve üstüne siyah deri ceket alacaktım ve yarım botlarımda siyahtı.Saçlarımı açık bırakmıştım
Siyah siyah bir kombin olmuştu ama güzel olmuştu.
Çantamı, arabamın anahtarını aldım.Dışarı çıktım ve asansörü beklemeye başladım.Asansöre binip rezidans'ın lobisine indim.Otoparka ilerleyerek arabama bindim ve son sürat Melisa'nin tercümanlık yaptığı firmaya
gittim.
Tabikide istanbul trafiğine takılmıştım.Hiç sevmediğim olaylardan bir tanesiydi bu.
Saati bilmediğim halde geç kalacağımı biliyordum bu trafikte.
Telefonum çalmaya başladı.Kayıtlı telefon değildi.Ama kimin aradığını tahmin edebiliyordum.
"Merhaba nesli hanım?"
"Merhaba"
"Melisa hastaymış yerine sizi söyledi bize"
"Evet evet şimdi ben oraya geliyorum"
"Buraya gelsenize gerek yok siz direk havaalanına gidin orada bir görevli bekleyecek elindeki evrakları imza atacaksınız.Görevli sizi dış hatlar havaalanının üst katındaki VIP bölümde sizi bekliyecek"
"Tamam teşekkürler iyigünler" diyerek telefonu kapattım ve "U" dönüşü yaparak havaalanına doğru gitmeye başladım.
Yaklaştıkça meraklaşıyordum kim diye.Vede korkularım artıyordu hiç yapmadığım bir işe kalkışmıştım.
