Tarihlerle aram iyi değildir. Ama hatırlıyorum onunla ilk karşılaştığımız zamanı. 4 Mayıs günü gecenin bilmem kaçı. Sarhoştum. Çok fazla sarhoş. Ve hep gittiğim gibi iskeleye gitmiştim. Ağlayarak denizi izliyordum. Bütün ailemi yanına alan bu koca denizi izliyordum. Bi an ne olduysa olmuştu. Başım dönmüştü, suya düşmüştüm. Su çok soğuk ve karanlıktı. Suyun içerisinden çıkmaya çalışmıyordum. Çünkü herkesin bir amacı olur ya bu hayatta yaşamak için. Benim yoktu. Artık gücüm kalmamıştı hiçbirşeye ve kendimi suyun derinliklerine bırakmıştım. Sonra biri gelmişti. Beni o karanlıktan çıkarıp "Geçti" demişti. "Iyi olacaksın, korkma" "Korkmuyorum. Artık korkmuyorum" bunu söyledikten sonra bana bakıp gülümsemişti. Beni kucağından indirmişti. "Gitmem gerek. Özür dilerim" deyip koşarak eve gitmiştim.
