Friendzone

Your my Saviour

Yvette's POV

Tenenenenen !

-_-

Tenenenenen !

-_-

Tenenen---

Seriously? Nakakairita ka alarm clock. Tumayo na ako at nagpuntang banyo. Shocks! Bat ang boring palagi ng buhay ko. Walang family kase they are busy sa business tapos wala ding friends kase nag migrate kami rito sa philippines which is soo disgusting.

"ATE!! LATE KANA!" sigaw ng lalaking Arrrgg ! Ewan ko ba but he is also soo irritating. Bdw he is my ughhh . Ano ko ngaba to ?

Kapatid sa labas. Shocks! Kapatid sa labas ng bahay namin. Neighborhood ko lang to eh bat ba nakapasok to sa bahay ko? Argg matawag nga mamaya yung mga guard. Basta-basta nalang yata nila pinapapasok ang mga hindi ko kilalang tao rito.

"SHUT UP! GO BY YOURSELF IDIOT!" Sigaw ko.

Nakita ko nalang ito sa labas ng pinto ng kwarto ko. Gosh! He is really getting into my nerves.

"Bat ba ang tigas ng ulo mo ate? Susumbong kita kay Tita Micaella." Banta nito sa akin habang naka ngiti.

Inaasar ba ako ng lalaking to? Kung di lang mas bata to sa akin eh papatulan ko to.

"Ikaw kaya ang isumbong ko. Alam mo bang trespassing ka?" Hamon ko pero mukhang hindi man lang ito natinag.

"We better go, madamay pa ako sa pagiging late mo" at hayun naglakad pababa ng hagdan.

I just smirk of the thought na wala akong magawa kase nga tama naman sya. Im a 2nd year college student taking up business administration at syempre its all my parents decissions na kumuhang ng course na yan.

Sumunod nalang ako rito na nagtungo sa isang Montero black na sasakyan. Meron na kase itong SP kahit hindi pa naman ito 18. Hay naku ma aksidente pa ako nito eh.

"Your mom called to me last night ate Yvette." Seryoso nitong sabi habang naka drive pero nakatingin parin sa daan.

"Soo? What is it this time." Maldita kong sagot.

Kase nung last na tumawag sila pinagsabihan lang naman ako na mag-iingat kase gumaganda at nagdadalaga na daw ako. Shocks! Seriously nakitawag pa sila sa bata na ito para lang don.

Nagbuntong hininga lang ito palatandaan na masama ang ibabalita sa akin.

"Emmanuel is in a arranged marriage again." Tapos ay bahagya akong nilingon sinusuri ang reaksyon ko.

Well ano ngabang erereact ko? Iiyak na naman ba ako? O magpapakamanhid naman ako ngayon para maiba naman yung reaction ko.

But as you see matapang ako sa labas pero mahina sa loob. I love that Emmanuel Lazaro na pati pagsira sa buhay ng iba ay kaya kung gawin kaya nga nila ako pinag migrate dito eh.

Ano bang tingin nila sa pilipinas taponan ng martyr sa pagmamahal?

"Andito na pala tayo sa school i better hop off." Change topic ko para mawala ang tensyon baka maiyak na naman ako.

I get my phone and call someone.

(H-hello?)

"Tell me it is not true." Puno ng hinanakit kong tanong.

Natahimik lang ito pero ramdam kung ayaw nitong umamin.

(I-Im sor--)

"Sorry na naman Emmanuel, Kailan mo pa kaya ako kayang ipaglaban?"

(They forced me, at isa pa your in the philippines)

Napabuntong hininga ako sabay ng pagtulo ng mga luha ko. Mamumugto na naman ba ang mga mata ko dahil lang sa thought na ang lalaking minamahal ko e ipapakasal na naman for the 3rd time tapos ni hindi man lang nito kayang ipaglaban ang kung anong meron kami. Punyetang buhay naman to ohh !!

"Soo its my fault again?" Tanong ko.

(Hon it's not that, you knew my situation)

Pagak akong napatawa.

"You know im starting to think kung talaga bang mahal mo ako. Emmanuel napapagod din ako. Kase feeling ko nagawa ko na lahat para ma secure ka pero ikaw naman tong pilit na kumakawala kase ni isang effort wala kang ginagawa." Halos walang putol kong litanya sa kanya.

Tuloy parin naman yung pagtulo ng luha ko pero bat ganon wala na akong makapang sakit. Parang nasanay nalang siguro ako na masaktan.

(Its just)

"WHAT!!?" Sigaw ko sa kanya.

(I already love the girl )

Parang nahinto yung mundo ko. Tama ba yung dinig ko?

"Did i hear it right? You already love that FUCKING GIRL?" Halos hindi ako makapaniwala.

(Yvette, i have loved you pero tanggapin mo nalang na may iba na akong mahal. She's better than you. Hindi nya ako sinisagawan kagaya mo tapos i can really feel na mahal nya ako. Then i also love her soo much.)

Napatawa na naman ako. Soo ako pa yung may kasalanan kung bakit minahal nya yung babaeng yun tapos kung bakit nawala ang love nya para sa akin?

I ended up the call kase feel ko pinapatay ako ng katotohanan. Ako pa talaga yung may kulang. Halos ipagkalandakan ko na yung buong pagkatao ko hindi lang sya mapunta sa iba. Halos pumatay ako ng tao huwag lang syang maikasal. 101% yung binigay kong pagmamahal sa kanya tapos ako pa yung may kulang?

Paano na ako ngayon. Halos hindi kona maramdaman na buhay pa ako. Parang wala na yung mga tao sa paligid. Napa upo nalang ako sa daan at kung saan man ako napadpad. nawalan na ako ng ganang pumasok. Ni ayaw ko na yatang kumain pa. Nang manhid ang buong pagkatao ko.

"Hoy! Bat ka nandito sa tambayan ko?" Tanong ng lalaking naka higa sa ilalim ng puno.

Pero nilingon ko lang ito habang umiiyak. Nagulat naman ito at tumayo. Papunta ito sa akin habang may dinudukot sa bulsa.

"Tss. Oh panyo." Alok nito sa akin.

Inabot ko ito pero tinignan ko lang habang walang humpay ang pagtulo ng mga luha ko.

"Siguro dapat ipunas yan sa luha mo. Tch"

Nag angat ako ng mukha pero palayo na pala ito. Bat parang ang gaan ng loob ko sa kanya.

"You are not allowed to go here. Teritoryo ko to." Sabi nito habang naglalakad tapos iwinagayway ang kaliwang kamay.

"Thanks." Wala sa sariling sambit ko. Pero syempre ako lang yung nakarinig.

Tiningnan ko ang panyo. May naka burdang KEEP THE FAITH.

then suddenly i smile.