Wit verduisterd

{1} ~ Amy

Daar gaan we weer. De sleur van de dagen. Kom op Amy, zo erg wordt deze dag niet. Wees niet bang, zeg ik tegen mezelf. Ik probeer positief te denken, maar het lukt me gewoon niet. Ik strompel naar het Biologie Lokaal, waar Maura, Kim en Femke staan al bij A23 te wachten. 

'Hey Amy!' roepen ze vrolijk naar mij. Ik probeer te glimlachen, maar volgens mij lijk ik meer op een grijnzende gans. Ik loop het lokaal in. Plof neer op een stoel, en  Maura komt naast me zitten. Ze probeert een gesprek met me aan te gaan, maar ik luister maar half. Haar stem lijkt heel ver weg. Opeens stopt de stem met vertellen, het wordt stil in het lokaal. Tijd voor de eerste les op maandagochtend. 

Het is erg druk in de pauze. Iedereen gilt door elkaar heen, en ik doe zeker niet mijn best om er bovenuit te komen. Ik kijk een beetje om me heen, niemand met wie ik kan praten. Nouja, laat ook maar. Plotseling voel ik een arm op mijn hand. Ik schrik, maar die schrik verdwijnt snel weer zodra ik me omdraai. 'Amy, ga je mee naar Engels?' Kim kijkt me vriendelijk aan. Het lijkt wel alsof we vriendinnen zijn! 'Is goed.' zeg ik dan maar. Ik sjok langzaam achter de andere meiden aan. Laat dit alsjeblieft afgelopen zijn.

Kim, Femke en Maura doen de hele dag heel aardig tegen me. En met heel aardig bedoel ik dat ze niet teveel aandacht aan mij geven, mij gewoon mijn eigen ding laten doen. Mijn eigen donkere ding, in mijn donkere leventje. Iedere dag weer hetzelfde, hoelang houd ik dit nog vol?

Uit! Eindelijk! Deze dag duurde langer dan gehoopt. Terwijl ik naar huis fiets denk ik na. Zal ik naar huis fietsen? Maar daar zit mijn moeder toch niet op te wachten. Of zal ik naar Femke, Kim of Maura gaan? Nee, die willen toch alleen maar praten over dat het niet goed met me gaat, en dat ik mijn best beter moet doen op school om over te gaan naar 4 Atheneum. Maar dan zal ik weer antwoorden; 'Ik doe mijn best echt wel! Er is echt niks aan de hand met me! Ik voel me prima!'. Gelogen natuurlijk. Ik kan gewoon niet leren. En ik kan niet omgaan met mensen. Kan ik wel omgaan met mezelf?