Twisted Faith (BTS Tagalog Fanfiction)

Chapter 39 ♥

Soyeon's POV

Anu ba naman tong mga toh eh. Ipapasama sa akin si Jungkook. Sabi na ngang wala ng pag asa na maalala ko pa ulit yung lalaking yun eh

"Tara na?" tanong sa akin nung Jungkook ba yun?

"Geh" sagot ko na lang. Ewan ko ba kung saan ako dadalhin neto basta sabi niya may pupuntahan kami. Sabi ko kay kuya sumama na lang pero ayaw niya kasi day daw namin to. Hay nako naman

"Saan ba tayo pupunta?" tanong ko sa kanya habang naglalakad kasi

"Here!" sabi niya. We're here actually on a playground. Pero hindi siya kung karaniwang playground na may swing ganun ganun. Puro siya walls

"Anong gagawin naten dito?" tanong ko sa kanya kaso wala na siya sa tabi ko. Then a few minutes may kumalabit sa akin

"Let's play" ngiti niya sabay abot sa akin ng isang water gun sabay takbo niya. I think this is going to be fun pero paano magiging masaya to kung kaming dalawa lang diba? Pero may napansin akong batang tumatakbo at may hawak din na water tulad ko kaya tumakbo na lang din ako ng decided to start the game and have fun

*Time skipped*

Parang kaming dalawa na lang ata ni Jungkook ang natitira kasi wala na akong nakikitang bata. Better keep safe. Wala akong dalang extrang damit. Hindi naman niya kasi sinabi na dito kami pupunta eh and ...

"Gotcha!" and

"WHAAA!!" guess what? nabasa niya ako. Sa madaling salita ... talo ako. Basang baa ako. Suot ko lang naman kasi tshirt atsaka shorts kaya ganito na lang ako agad mabasa

Lumabas na ako ng field ng basang basa. Anglamig promise. Hindi ko kaya. Umupo na lang ako sa isang tabi. Hugging my own legs because of this cold

"Hey" ng biglang dumating si Jungkook and handed me his coat

"Thanks" ngitian ko siya and he smiled back. I actually love his smile. Whaa what are saying Soyeon. Stop it .... but ...

"Ah!" kumirot at nahilo ako bigla.

"What's wrong?" tanong niya

"Can we just go home now?" tanong ko and he just nodded. He held me stand up and guide me on our way home

"Soyeon!!" sigaw agad ni kuya pagpasok ko palang but I just gave him a glance to make him go to a room to tell him what I'm feeling right now

Jimin's POV

Ewan ko kung anoing ginawa ni Jungkook sa kapatid ko pero hinang hina siya nung pagkauwin niya. Binigyan na lang niya ako ng sign na pumunta ako sa kuwarto. Siguro may sasabihin lang to na ayaw malaman ng iba. Kaya pumunta na lang ako

"What's wrong? what happen? did he do something wrong? tell me!!" sabi ko

"Easy lang. hapit? hapit?" ngiti niya at napakamot na lang ako ng ulo at umupo sa tabi niya sa kama

"Eh ano ba kasi nangyare?" tanong ko

"I think ..." she looked down

"What?" ano ba naman to eh. Binibitin ako

"I know himm now" sagot niya habang nakayuko

"Who?" tanong ko

"Jungkook" sabi niya and ...

"Ah!" sumakit nanaman bigla yung ulo niya. This moment happen frequently. Ang huling moment na nangyare sa kanya to is yung moment na nakilala na niya bigla si Namsie. I hope there's something good news about this today

"I remember" ~~~ "everything" sabi niya at bigla na lang umiyak. Niyakap ko siya and she cries on my shoulders

"E-everything" sabi niya ulit at humagulgol sa iyak. Naalala niya siguro yung time na nakita niya si Jungkook na may kayakap. Inexplain na sa akin ni Jungkook na childhood friend lang naman niya yun. Gusto kong sabhin kay Soyeon ang tungkol duon kaso this is not the right time

"Should I tell it to others?" tanong ko sa kanya ang cutted the hugging moment

"No, I think we should just keep it between us" sabi niya and I just nodded

"If that's what you want" ngiti ko sa kanya. Medyo tumahan na si Soyeon and nagtawa tawanan na lang kami. Kinunwento lahat ng masasayang moents naming ditto sa dorm habang wala sila. Kinunwento niya rin yung kung saan at anong ginawa nilang dalawa ni Jungkook kanina. .... ng biglang bumukas yung pinto

"Hindi ka ba marunong kumatok?" sambit ko kay Hyung Seok habang kumukuha siya ng damit niya. Ngayon ko lang narealize na kuwarto pala ni Hyung Seok to. Pero hindi man lang niya napansin na kasama ko si Soyeon kasi dirediretso siya sa pagkuha ng damit niya

"Eh hindi ko naman alam na nandito ka eh. Miss mo nanaman ba ako at nandito ka?" ngiti niya at sabay lingon sa akin

"And ... Whaaaa why are you crying?" tanong niya bigla kay Soyeon at lumapit sa akin. Ayaw ni Soyeon magkwento kaya ako na lang ang nagkwento

"Hey! Don't worry. We're here" ngiti ni Hyung Seok sabay tingin sa akin at tumingin ulit pabalik kay Soyeon and suddenly Soyeon attacked Hyung Seok a hug

"Hey! Don't cry" sabi ni Hyung Seok habang hinahagod hagod ang likod ni Soyeon. And when they stop hgging their selves ... Hyung Seok wipe Soyeon's tears off and smiled at her. I actually imagining right now that Hyung Seok is hugging our daughter and making her comfortable and bigla na lang din ako napangiti

"Anong nginingiti ngiti mo diyan?" sabi bigla ni Hyung Seok na napansin ako na nakangiti

"Come here" sabi ni Soyeon and spread her arms and I join their group hug. A fmily hug I said

This maybe sound crazy but I'm imagining that we're having a family group hug. Soyeon is my daughter and Hyung Seok is my loving wife. Don't worry Jimin. Be patient. That will happen one day and at the right time. I'll just have to wait

______________________________________________________________________________

hahahahxD sorry talaga late UD. Super busy na kasi talaga this days. Kasi naman magchrichristmas vacation na nga lang tas ang dami dami pang projects at assignments. Well ... that's life.

Stay tuned ... another great scene coming soon

~ZurinYeon