HESAPLAŞMA

A-abla...

Arkadaşlar bu yazdıgımız ilk kitap ilk bölümü begenirseniz yazmaya devam edicem umarım begenirsiniz yorumlarınızı bekliyoruz ...

Gözlerimi yine aynı kabus yüzünden açtım terden sırılsıklam olmustum saate baktıgımda sabaha yakın oldugunu gördüm komidinin üstündeki bardagımdan bi yudum su alıp kafamı yatagın baslıgına koydum
Bugun benim icin yeni bir baslangıctı bugünden sonra hayatım tamamen degisecekti henüz buna hazırmıyım bilmiyorum ama tek bildigim bunu istiyor olmam...

1 SENE ÖNCE...

Ablamda günlerdir farklı seyler oldugunu seziyordum ama ne oldugu hakkında en ufak bir fikrim yoktu artık evde yüzünü nadiren görüyordum ablam benim tek varlıgım hafize sultanla ablamdan baska kimsem yoktu ki benim. Hafize sultan bizim cocuklugumuzdan beri yanımızdaydı annemle babam öldükten sonra bize o baktı beni düsüncelerimden ayıran kapının zili oldu.Oturdugum yerden kalkıp kapıyı açtım gelen tabiki Nehirden baskası degildi kapıyı actıgım gibi üstüme atlayıp

-özledim seni aptal dedi ve sıkıca sarıldı.Ailesiyle birlikte Antalyaya tatile gitmislerdi ve dün döndüler ama burda birtakım isleri oldugu icin yanıma gelememisti

-bende seni özledim ama birazdan bogulucam sanırım dedim gülerek hemen ayrılıp

-aman be ne tatlı canın varmış senin dedi ve iceri girip kendini salondaki koltuga bıraktı bende kapıyı kapatıp yanına attım kendimi.

-noldu moralin bozuk gibi sanki diye sordu.
Moralim bozuktu ve ona iyiyim diyip yalan söylemekte istemiyordum açıkcası

-evet ya ablama takıldı kafam kac gündür bi haller var ama okuldan geldigi gibi odasına gidiyo ve dısarı cıkmıyo bilmiyorum onun üzülmesine dayanamıyorum o benim ailem ondan baska kimsem yok ve ona yardım edemiyo olmam canımı sıkıyo dedim derin bir nefes vererek

-ben neyim burda arya diye sitem etti.Nehirle lisenin ilk gününden beri arkadasız bu zamana kadar hep yanımda oldu

-sen ayrısın be kuşum gel buraya diyip bu sefer ben ona sarıldım bi süre sonra

-arya galiba ölüyorum diye benim ona dedigimi soyleyerek laf soktu kendince bende geri cekilip sesimi incelterek

-aman be ne tatlı canın varmıs senin dedim o ise dedigime karsılık sadece gözlerini devirdi ve koltukta yayıldı bende geri yaslanarak telefonuma göz attım mesaj yoktu biraz internette dolastıktan sonra acıktıgımı hissederek mutfaga yöneldim

-sandvic yapıcam istermisin diye sordum

-valla çok açım benim aç olmadıgım bi zaman dilimi varmı sence sorman bile hata dedi.
Bu dedigine gülerek

-haklısın seni ne zaman görsem ya yemek yiyosun ya yemek yiyosun baska secenek yok dedim
Mutfaga gidip iki sandvic hazırlamaya başladım hazırladıgım sandvicleri alıp salona dogru ilerlerken yukarıdan büyük bir gürültü koptu o sesle yerimden sıcrarken elimdeki tabak yere düstü.Nehire baktıgımda onunda benim gibi oldugunu gördüm kormustu korkmustum ablam...
Hızla merdivenlerden yukarı cıktım yukarı cıktıgım gibi ablamın odasına dogru ilerledim ve aynı hızla odaya daldım ama bu olamazdı... ben gördüklerimle sok olmus sekilde duruken Nehirde bana yetismisti

-noldu diye sordu ama gördükleri onuda susturmaya yetmisti.
Nefesimin kesildigini hissediyordum gözüm bulanıklasmıstı dizlerim tutmuyordu en son agzımı acabildigimde

-a-abla diye fısıldadım sadece gözümden yaşlar akarken...

-MEDYADA ARYA VAR