Sweet Lie (KATHNIEL)

Chapter Two <3

Kathryn's POV

Malayo pa man sa pinagtatrabahuhan ko ay nararamdaman ko na agad na bubungangaan nanaman ako ni tita stella -.-"

"Asan na ba yan si kathryn?? Kung kelan maraming tao tsaka sya wala!" rinig kong sigaw ni tita sa employees room. Sabi na eh :3 Meron kase kaming sariling pinto sa likod ng resto ng mga employees kaya hindi maririnig ng costumer ang mga sigaw ni tita :3

Pag pasok ko agad na napatingin sakin ang mga katrabaho ko. "eto na pala si kath eh" rinig kong sabi ni kiray.

"At bakit ngayon ka lang?" mataray na tanong ni tita. Magsasalita pa lang sana ako ng unahan nya agad ako. "I don't need your explanations. Pumunta ka na don at madami pang trabaho!" sabi nya at umalis na. Napabuntong hininga na lang ako.

Nag punta agad ako sa mga customer na bagong pasok lang. Kinuha ko ang order nila then nagpunta na sa counter.

Paulit ulit lang ang ginagawa ko hanggang sa mapagod ako. 12 na ng gabi madami pa ding costumer -.-" May exam pa ako bukas :3

"Oh Kath anong tinu-tulala mo dyan? Pag nakita ka ng tita mo lagot ka!" sabi ni kiray at kinalabit pa ako. Katulad ko, pagod na din sya. Kiray is my friend here since nag trabaho ako dito. Yun nga lang, full time sya. Ako part time lang. Di na kase sya nag aaral dahil sa kahirapan ng buhay.

Nginitian ko sya. "Nagpapahinga lang saglit" sabi ko at kinuha na ang inorder ng customer. Nag lakad na ko papunta dun sa table na may order ng hawak ko ng biglang ...

"Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!" may bumunggo sakin. Inaantay ko na lang na lumagapak ang mukha ko sa sahig... Lord. Help me!! Nakakahiya :( Pagagalitan na nga ako ni tita tapos pagtatawanan pa ako dito :( Huhuhuhuhuhuhuhu T_____T

5

4

3

...

Huh? Bakit parang wala pang nangyayare? Binuksan ko ang mata ko. O_O

OH. MY. GOSH.

Nasa langit na ba ako? Bakit may anghel sa harap ko? At ngumingiti pa ^^ ? Wait... Familiar sya ..

T-teka . D-Daniel????

When I realized kung anong pwesto namin agad akong namula >.< Ihhhhhhhhhhhhhhhhh!! NAKAKAHIYA !!!!!!

Tatayo na sana ako ng ipulupot nya ang mga braso nya sa bewang ko kaya di ako makatayo -.-" Psh. Nakakahiya na talaga to!!

"A-ano ba D-daniel! Let g-go!" sabi ko at pinipilit kong tumayo pero ayaw talaga nyang kumawala.

Ngumiti sya. "I'm glad you still know me" sabi nya at minulat ang mata nya.

"Alangan namang hindi! Hindi pa ako ulyanin no! Atsaka sinaved mo ako kanina" sabi ko ng nahihiya.

"And for the second time, I saved you AGAIN" Sabi nya at inangat nya ang ulo nya palapit sakin. Konti na lang ang pagitan ng mga labi namin.

Napapikit na lang ako. Hindi ko alam kung bakit hindi nakilos ang katawan ko at hinahayaan sya na gawin ang mga bagay na to.