Hayatımın Züppesi

Bölüm 2 - Yine o çocuk..

Eve gittiğimizde annem ve Sevda abla kahvaltıyı hazırlamışlardı. Kapıdan girer girmez Sıla kucağıma atlayıp ''Biyzaaaa'' diye bağırmaya başladı. Sanki 40 yıl görmemişti. Bu yaptığı şeyi ilk defa yaşamıyordum hep geldiğimizde aynı tepkiyi gösteriyordu. Bu arada Sıla Hazal'ın en küçük kardeşiydi 4 yaşındaydı.
-Sılaaaaa nasılsın kuşum , dedim.

-İyiyim Biyzaaa sey nasıysın , dedi

Bunu dedikten sonra gerçekten kahkaha attım Biyza demesi çok hoşuma gidiyordu. Sonra Emirhan'da kucağıma atladı , ve o atladığı gibi kendimi yerde bulmam bir oldu. Emirhan ve diğerleri katıla katıla gülüyorlardı ve sonra bende onların gülmesine karıştım.

Kahvaltımızı yaptık. Annem ve Sevda ablanın tutkuyla oynadığı bir savaş oyunu vardı. Gene tabletler ellerinde oyunu oynuyolardı. Hazal , Emirhan , Sıla ve ben canımız sıkıldığı için dışarı çıkma kararı aldık. Ama ilk önce benim eve gidip patenlerimi almam gerekiyordu. Tabii gitmeden önce Hazal'ı tembih ettim ben gelmeden sakın dışarı çıkmayın diye.

&&&&&&&&&&&
Paten sürüyorduk. Ve birisi ''Arkandayım'' diye bağırınca korkuyla arkamı döndüm ve gördüğüm kişi karşısında ağzım açık kaldı.. Sabah gördüğüm ve omzuma omuz atan Züppeydi!

-Napıyosun be salak!

-Sakin oll sadece bir şakaydı. dedi ve kahkaha attı.

-Lanet olsun sana!. Seni gördüğüm için çok pişmanım keşke kafamı kaldırıp yürüseydimde senle çarpışmasaydım lan! , dedim ve hızla gidip patenlerimi çıkardım. Arkama baktığımda çetesiyle beraber kahkaha atarak gülüyolardı.

-Iıı sinir şey işte nolacak , diyip hızlı adımlarla Hazal'ın yanına gittim.

-Noldu kızım ne manyak gibi burnundan soluyosun ?
-Züppe işte nolcaak salak şey. diye kendi kendime söyleniyordum.

-Kızım sen iyicene kafayı yedin.

-Hadi eve çıkalım acıktım ben, dedim