True love.. Romione lovestory..

P R O L O O G

~RON~

Blij knuffel ik mijn familie. Hij is veslagen. Voldemort is veslagen! Terwijl ik mam, die huilt van ofwel geluk ofwel nog het velies van Fred, stevig omhels kijk ik naar Hermelien. Ze is zo mooi. Harry komt de grote zaal binnen en mam laat mij onmiddellijk los en loop op hem af. Ze knuffelt hem stevig en ik ga snel langs Hermelien staan. Voorzichtig pak ik haar hand vast. Ze merkt het maar trekt haar hand niet terug. In plaats daarvan kijkt ze mij aan en glimlacht ze. Ik glimlach terug naar haar. "Ron..." Begint ze en ze knuffelt me. Ik knuffel haar terug en wrijf geruststellend over haar rug. "Het is voorbij." Fluistert ze en ik knik. "Yupp, Voldemort is verslagen." We kijken elkaar aan en ik duw mijn neus tegen de hare. We kijken elkaar recht in de ogen aan. Haar ogen zijn een beetje waterig en ze veegt snel de tranen weg. Het is voorbij. "Uhm.. Ron, Hermelien?" Ik schrik op en zie Harry langs ons staan. "O hé, maat." Zeg ik en laat Hermelien los. Hij lacht. "Harry!" Hoor ik Ginny roepen en twee armen vliegen rond hem heen. Ginny knuffelt Harry en Harry lacht nog harder. Geweldig, zo lang ze maar niet klef gaan doen. Ik kijk van ze weg en ik voel dat Hermelien me zachtjes aanstoot. Ik kijk haar aan en ze gebaart dat ik haar moet volgen. Harry en Ginny, die nu bezig zijn met te praten, merken niet op dat we weg lopen.

"Dus..." Begint Hermelien als we samen hand in hand buiten rondlopen. "Het is voorbij." Zeg ik en ze knikt. "En nu?" Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. Daar heb ik nog niet aan gedacht. "Ik had gedacht om mijn laatste jaar toch te doen op Zweinstein. Ik wil zo graag al mijn zeven jaren gedaan hebben." Zegt ze en het blijft even stil. Ik had dat kunnen verwachten van haar. Zelf spring ik niet echt helemaal om weer terug naar school te gaan maar het is wel het beste om dat te doen. "Dat is wel een goed idee." Zeg ik. Ze kijkt mij lachend aan. "Is er iets?" Vraag ik en ze schudt met haar hoofd. Ze begint harder te lachen en ik lach mee. "Kom, we gaan terug." Zegt ze. Ik knik. Samen lopen we terug naar het kasteel. Terug naar Zweinstein voor ons laatste jaar nog te doen. Één jaartje school nog, dat lukt wel. Vooral als het eten zo goed is als altijd. Ik heb honger. Mijn maag knort zachtjes en ik grijns in mezelf.