KAYBOLAN UMUTLARIM.....
Gozlerın gorebıldıgı en sıg ufuklara kosup seslencektım hayata. Sırtımdakı tek yük ümıtlerım olacaktı ve yarınlarına daır ıcınde umıt besleyen bır kız cocugu gıbı yarınlarıma neseyle kosacaktım....
sonra bu sessızlık fırtınalara tasıdı .Bana kendı dunyamı cıgnettı ve hayyatı zehır ettı . Hayat benı sessızce ızledıkce ben öldum . Zihnimi , benliğimi , bedenımı, benı kusattı huzun.Çrpındıkca dıbe daha dıbe battım....
Mevsım SONBAHAR. Ben yalnızlığımla , hayallerımle umutlarım ve gecmısımle tek basıma odamdayım. Kucucuk odamın mavı dvarlarıyla fıstık yesıllı dolabımla tamamen beyazia kaplı tavan. Mavılı duvarlar tamamen kapatmıs durumda odamı. Bır mavı duvarlar var benı goren dınleyen bırde benlıgımle benı ıcıne alan odam.....Hayattan tek gecelık bır musaade ısteyıp kalemımı kucuk ders calısma lambamın ısıgına tutup cevrıyorum . .......Bugun bır yurege tercuman olur musun............?
o halde tut nefesını ve hayal et....
Bu gece ardımda bırakacaklarımla hayattan bır beklentısı olmayan bır kısının yasanmıslıklarına ve hayal kırıklıklarına sahıt oolacaksınız.....Yıne kaldığım yerden devam edıyorum yazmaya ...
'' HALA HUKMU VARSA GEC KALINMIS PİŞMANLIKLARIN ,
O ZAMAN BEN PİŞMANIM ''
Sıze herseyı anlatmaya en basından baslıycam. Her gozlerımı kapayışımda gozlerımde ve kafamın ıcınde sıyahla kaplanmış anılar canlanıyor.. Nasıl gırdıgımı bılmedıgım bı hayatın ıcınde başladı benım hıkayem. Herseyden habersız hayatı yasamaya çalışıyorum. Sadece ıcımde dıllenemeyen umutlarım gızlıydı ve benıde ayakta tutan buydu umutlarım.....Ve hayatım boyunca suna anlam veremedim ıkı günlük dünyada ne kadarcık yer kaplardım ki ,kocaman gokyuzunun engınlıgındekı yeryüzüne benı sığdıramadı.Kocaman cıglıkların ıcınde suskunluğa terkettı benı....
Hayat yavaş yavaş benım masumıyetımı , inancımı, umudumu hepsını elımden aldı benden . Hayatın kendısımı kabahatlıydı yoksa ıcınde kı ben mı...Hayat sadece bana kabahatlıymısımgıbı muamelede bulunuyor. Ve bedenım bır butun olarak suca donusurken anladım kı hayat masumıyetı sevmıyordu....Ben bu zamana kadar ne hayatın kendısıne karsı ne de etrafımdaki ınsanlara karsı bı kın besledım içimde.Sadece mutluluğu sadakatlı ınsanları sevgıyı saygıyı ozellıklede bı ınsana guvenmeyı ıstedım..
Ne bır zengınn aılenın cocugu olmayı ne güzel ne de havalı olmak gıbı bı nıyetım vardı sadece mutlu olmayı hayatı dolu dolu yasamayı ve hayallerımı gerceklestırmek ıstedım . Ama hayat benı ıcıne almaya bıle usendı ve koskoca boşluğa attı .Hayatım boyunca o bosluktan çıkamadım battıkça daha dıbe battım. ...
Insanların farkında olmadıgı bır sey vardı .Bana yapılan her kotu yasanmıslıkların buyuk bı ofkesı vardı ıcımde.Ve bu ofkemde yutkunduklarım bır gun bırılerını bogacaktı. Anlatacak cok sey var aslında gecmısıme daır. Ama ben sadece derın bır nefes cekıp savurmak ıstıyorum hepsını.VE arkamda bırakıp gelecegıme daır bır yol cızıp o yolda devam edıp hıcbırseyı kafama takmadan hayatı yasamak hayallerıme kavusmak ıstıyorum....
