"When You Say Nothing At All" JhaBeaFanFic :)

chapter 66 - Interview|It Hurts..

Guys!. Itong week na to tuloy-tuloy na UD na ang gagawin ko ha!,

kasi po pasukan namin is June 13, 2013 medyo malapit na kaya

itotodo ko na.. 

Itong chapter na to ay para sainyong lahat :)

SORRY KUNG MAIKLI LANG PERO NO WORRIES KASI ARAW ARAW NAMAN MAY UD :)

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jake'sPOV

Nauna ako nagising kay Bea.. tumunog kasi cellphone ko nag text si Sir.Mike.. Agad agad ako bumaba sa kusina nila plano ko kasing ipagluto siya..Mamimiss ko siya.. Hindi ko alam kung bakit biglaan.. at hindi ko rin alam kung ano ba ang dapat na gawin ko.. Mahal na Mahal ko si Bea...pero.. kailangan ko ang trabaho ko.. Tsaka makakatulong to para samin kung kami nanga ni Bea in future.. Gulong gulo na yung isip ko.. ito yung kinakatakutan ko.. ayaw ko mangyari to...

End POV

-After a minute-

Bea'sPOV

Nagising ako ng wala si Jake sa tabi ko.. Siguro nauna na siya... teka pero bakit nandito phone niya.. tapos may mga text messages pa..Ewan ko ba parang gusto ko basahin.. kaya kinuha ko na agad nakita ko kagad yung name ni Sir.Mike.. and binasa ko..

Sir.Mike text : Jake i need your answer now.. akala ko ba importante sayo yung trabaho mo? if you need it the take it.. im sure maiintindihan karin ni Bea..

Naguguluhan ako.. ano ba to..? matignan na nga lang yung mga old messages niya.. and then nakita ko nanaman na yung name ni Sir.Mike and i read it..

Sir.Mike text : Jake.. saglit lang naman yung 10 years eh!.. pwede naman kayong mag long distance relationship.. alam ko mahirap pero isipin mo nalang yung future niyo ni Bea.. kailangan mo siyang iwan.. may interview ka ngayon gusto kong dun mo sabihin kung ano ang magiging disisyon mo..

Ewan ko ba pero tuloy tuloy nalang ang pagbagsak ng luha ko.. Ang sakit sakit mabasa.. hindi ko kaya..parehas kaming mahihirapan nito... hawak hawak ko parin yung phone niya nung may biglang nagbukas ng pinto..

Jake : Breakfast in bed!. (Smiled)

Bea : (Umiiyak) Ano to?..

Jake : Bei..

Bea : Jake hindi ko kaya maghintay ng 10 years.. hindi ko kaya.. ang hirap..

Jake : Bei.. para rin naman to satin.. para sa future natin?.

Bea : So totoo nga?.. pumapayag ka?. Jake akala ko ba walang iwanan..

Jake : Hindi naman kita iiwan eh!..

Bea : Hindi iiwan?. Jake pupunta ka ng L.A and dun ka titira for 10 years!. yun ba yung hindi iiwan?

Jake : Bei.. (Naluluha na)

Bea : Inintindi naman kita diba? sinuportahan kita.. kulang pa ba? para iwanan mo ko ng ganito?.. Jake pwede ka naman magtrabaho dito.. pwede tayo magkaroon ng magandang future.. please Jake wag mo ko iwan hindi ko kakayanin..

Jake :  (Tumulo na ang luha)

Bea : Bakit hindi ka magsalita? Akala ko ba mahal mo ko?.. bakit mo ko iiwan?.. (Mugtong mugto na ang mga mata)

Bea : Sige.. hindi kita pipilitin mag desisiyon ngayon.. gusto ko marealize mo kung ano ba ang mas mahalaga ngayon para sayo.. pero ito tatandaan mo... pag pumunta ka ng L.A magkalimutan na tayo..

Jake : Bei.. wag mo naman gawin to.. 

Bea : Iwan mo nalang yan diyan... umalis ka na!. diba may interview kapa?..