------- (^_~)
Unti-unting sumisipol nanlalaglag ang mga dahon ng punong aking kinatatayuan. . .
taglagas na naman. .
after all these years bakit ba hindi ko maalis sa isip ko ang lahat. .
tulad ng pagpatak ng mga mumuning dahon. . tila nagpapahiwatig ito ng pag alis. . . ng unti unyimg pagkaubos ng aking pag asa. . ng pagkatuyotng aking puso. .
naghihintay pa rin ako. .
na darating ang araw na may magigisnan akong magandang balita. . .
balita? speaking of balita. . .
hindi ko pa nakitang dumaan yung nagdadala ng dyaryo ah. . .
makauwi na nga lng muna. . .
ako. . si Sheena Alejandra Yen. .
simpleng babae. . may pula at mahabang buhok. . ewan ko nga ba kung bakit kakulay ng buhok ng mais itong buhok na ito. pero ok na din. . unique. . kaso tinutiring akong iba ng mga kababayan ko. . yung iba natutuwa -yung iba. . shempre. . we can never please everybody. .di sila natutuwa. .
---na may simpleng pangarap. .
pangarap kong maging isang reyna. . joke! (^_~)
wala naman akong ibang naiisip na pangarap kundi magkaroon ng sariling bahay. . .
kasama ko sa bahay ang aking lola. . . siya na ang nagsilbing nanay ko at pamilya. . . simula nang. . . .
ay!!! nalimutan ko. .
napasarap ako sa pag upo dito salilim ng puno. anong oras na ba?
alas dose na pala. . . naku! hindi pa kumakain si lola celing!
anak ng
tokwa naman oo!!
daglikong itinali ang kaninang kanina ko pang sinasalapid na buhok at sumakay sa lumang luma ko nang bisikleta. .
hayyy anu ba namang kasing pumasok sa isip ko at ilang araw na akong nagkakaganito. . .
aahhhh. . .
kailangan ko nang bilisan!!!
"Andii..dito lang ako. . .
should I Go away?"
--------------------- c" ,)
JUNE 18, 2020
blonde shiny short hair. .
those perfect blue eyes and dashing smile. . .
the guy whom everybody would want. . .
ako nga pala si Andrew Gabriel Montero. .
pababa na ako ng eroplano. . .
parang antagal kong hindi nakabalik sa lugar na ito. . . 10years na ang nakakaraan mula ng huling ituntong ko an aking mga paa sa lugar na ito. . .
anlaki na ng ipinagbago ah??
hindi sa pagmamayabang ha. . pero i never expected this place would turn out to be this good. .
kamusta na kaya ang dati naming bahay? yung mga kalaroko kaya dati. . .
at s. .
"aray!"
bago ko pa man maituloy yung sasabihn ko. .natakid na ako sa pagbaba ko ng eroplano. . .
dahilan upang maitulak ko ang aking nasa unahan. . . imagine everybody as Domino pieces. . .
(wahahahaha) natatawa akong hindi ko maintindihan. .
"oops. . Sorry"
yun na lang yung nasabi ko . . kahit kelan talaga oo. . di na mawawala tong kacarelessan sa katawan ko. . .
hoo naalala ko pa noon. .
"hoyy!, anoo!, lalakad ka pa ba!?"
nagagalit na yung mga tao sa likuran ko. . . anluwang luwang naman nung daan. . .
so para walang gulo. . . pinauna ko nalang sila. . .
haaaayy. . . saan ba ang uunahin kong puntahan. . .
hindi ko na rin pala alam ang pasikot sikot sa mga lugar dito. . .
sana nama'y hhindi ako maligaw. . .
"Say. . . here I come"
BINABASA MO ANG
the Missing Piece
Ficção Adolescentemay mga pagkakataon sa buhay natinna di natin maiwasang mapaisip. . . bakit wala saatin ang ilang mga bagay? tapos pag nasaatin na bakit parang may kulang pa. . . ibat ibangstorya na magkakaugnay. . ayaus. . masyado nabanag seryoso?? hehe basahin ni...
