The X Girl

Home Sweet Home

Chapter X-2

Finally, I'm here na, after a long hours of sitting inside an airplane. May sumundo sa akin, isang kotse. Sumakay ako ng walang pag aalinlangan ng mapagsino ko ang nasa loob noon. Tumango sya at ganun din ang ginawa ko wearing my ultimate emotionless face.
Tinatahak na namin ang daan papuntang bahay na pamamalagian ko habang narito ako sa Pilipinas. Wala pang ilang segundo ng pumasok na kami sa isang daan na napaliligiran ng mga puno, ay may namataan na akong mga tao.

So, pati dito, bantay sarado ako?

I sigh.

Habang papalapit kami sa bahay o mas gusto kong tawaging Mansyon dahil na rin sa kalakihan at karangyaang makikita mo dito, ay sya namang paparami ng paparaming tao akong nakikita. Kung sa akin, normal na akong makakita ng mga ganitong tao, sa iba, tyak na matatakot sa umpisa pa lang dahil ang mga nandito ay may mga aurang hindi mo gugustuhing makabangga.

Bumukas ang malaking tarangkahan at automatic na pumasok ang kotseng kinalulunanan ko sa loob.

Bumaba agad ako ng sasakyan ng huminto ito. Bumungad sa akin ang mga kalalakihang tila businessman sa kanilang mga suot. Pumasok ako sa loob ng Mansyon ma ganun din amg ginawa ng mga kalalakihang nakita ko.

"Stop following me.'"

Maawtoridad kong sabi sa kanila ng walang lingon-lingon.
Alam kong nakatingin lang sa sila akin ng sabihin ko iyon.

"If you want to live, follow my rules"

Untag ko saka sila hinarap at pinasadahan sila ng tingin ng hindi nila nalalaman.

Hmm, well built. Is he undergo training?

Nasa isip ko ng mapagmasdan ko yung isa.

A fighter.

Pagkausap ko sa sarili ko ng makita ang ayos ng isang may malaking peklat sa kamay. Sinuri ko pa ang ilan pero hindi sila ganoon nagkaroon ng epekto sa akin. Well, kung tutuusin mas matitindi pa ang nakakasalamuha ko nung nasa Japan pa ako. Kung ang mga ito ay nasa anyong batang ahas, ang nasa Japan naman ay purong Anaconda na sa bawat kilos mo ay nakaabang at handa ng manakmal.

"Get your f*cking face out here or I will kill you!"

Utos ko sa nakakatindig balahibong tono.
Nataranta naman sila sa ginawa ko kaya wala pang ilang minuto ay nawala na sila sa paningin ko.
Alam na siguro nilang hindi ako mapagpasensyang tao lalo na't kung hindi ako makikinabang sa mga ginagawa nila.

Pinagpatuloy ko pa ang paglalakad hanggang sa marating ko ang aking magiging kwarto. Alam kong akin iyon dahil ako lang naman ang amo rito at ito lang ang may pinakamalaking space ng kwarto.
Patihaya akong humiga sa kama saka nagsalita ng mahina.

"Home, sweet home, Mama."

Nakangiti akong bumangon at pumunta ng veranda. Alam kong may mga nakatingin sa akin kaya isinuot ko na naman ang maskara kong hindi maaaninagan ng emosyon. In short, naging si Sun na naman ako, ang pinuno ng "Universe". Hindi ko masasabing cool ng name ng Mafia group namin but I will assure you na kung gaano kapangit ang pangalang iyon ay ganun naman kalaki ang paghahangad naming mabuhay. Hindi lamang isang ordinaryong buhay kundi isang magarbong buhay.

Bumaling ako sa kabilang side ng veranda at nakita ko ang malawak na lupain sa gilid.
Pinagmasdan ko sya hanggang sa mamigat ang talukap ng aking mga mata.
Kahit tulog ako, aware ako sa paligid ko. Bilang isang leader ng Mafia hindi pwedeng basta basta ka lang, dapat magaling, dapat kakaiba at higit sa lahat, dapat ay karapat dapat sa pwestong iyon.

Nagising ako ng biglang may pumasok. Alam kong dahan dahan ang ginawa nyang paglapit sa akin. Nang alam kong hahawakan nya ako, inunahan ko na sya. Kinuha ko ang isa nyang kamay at pinilipit iyon at muntik ko na syang ihulog sa veranda kung hindi ko lang agad sya nakilala. Binitiwan ko sya at tumalikod upang humarap ulit sa malawak na lupain.

"Don't do that again or I might kill you."

Walang emosyong sabi ko sa kanya.
Narinig ko syang nagbuntong hininga.

"You changed... A lot..."

Mahina nitong sabi.

"I became strong. Stronger than before."

Sabi ko na may inaalala though my face is still emotionless.

"Your mother will be hurt if she sees you like this."

Sa sinabi nyang iyon, natigilan ako.

"She's not here."

Wika ko.

Because she's already dead.

Dugtong ko sa sinabi ko pero sa isip na lang. I don't want to talk about it.
I don't want them to see my weakest part. I don't want them to feel sorry and pity me. I feel pathetic evertime they  bring back the past.

"I'm still the girl waiting for her mother to come back. But I am no longer the girl who's always crying like a dansel in distress waiting for a prince charming to save her."

Mahaba kong paliwanag.

"You look like your Father"

Sa sinabi nyang iyon, nag init ang ulo ko.

"Stop comparing me to that bullsh*t, Grey! I'm different from him!"

Galit kong sabi saka sya nilayasan.
Kahit gusto ko syang saktan ay hindi ko magawa. Pathetic side of me. I feel weak everytime I'm with my family.
He's Grey. My little half brother.
Sya dapat ang nasa katayuan ko pero ayokong matulad sya kay Mama na namatay ng maaga because of this f*cking sh*t group of Mafia. Because of them, my mother was killed. Sumali ako dito para ilayo si Grey sa mga ito pero dito rin pala sya hahantong. Tsk. Everything's went bad.

"People, inside the house, stop everything you do and fight  me or you'll end up dead."

Galit kong sigaw sa loob ng bahay.
At dahil na rin sa katayuan ko sa grupo, isa-isang nagdatingan sa harap ko ang mga nasa loob ng bahay at sabay-sabay na sumugod.

Ilang segundo lang ay isa-isa ng nahsipagtumbahan ang lahat. Iniwan ko silang mga wala ng malay. Masyado ko atang dinibdib ang lahat kaya sa ganito humantong. Buti na lang at nakita ko sa peripheral vision ko si Grey kaya naging aware ako sa mga ginawa ko sa mga kaawa awang nilalang na ito.

It sucks.

I feel weak again.

Lumabas na lang ako ng bahay at saka sumakay ng kotse.

"Where are you going?"

Tinig iyon ni Grey. Sinundan nya ako ng lumabas ako ng bahay.

"Mall."

Sabi ko na lang saka pinaandar ng matulin ang sasakyan.
I don't want to stay in the Mansion or else I'm gonna be a damn dansel in distress again.