My Shrek's Blood

1st Short story of mine. :) . PLEASE..

SUPPORT.COMMENT. VOTE and Be a Fan.

Happy Reading :))

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

PrinZes' POV

"Mommy! Mommy! Ate Zes collapsed! She's unconscious!"

"Call your Dad Ieah! Hurry!!"

Un na lang ang narinig ko at tuluyan na akong nawalan ng malay.

Before i forget Im Prinzes Fiona Shi, 20 yrs old. Taking up Civil Engineering. And Im socially healthy but not physically and emotionally. I have been diagnosed of having a blood related syndrome. Na kung saan ang bilang ng hemoglobin ko ay biglang bumababa at nagreresulta sa panghihina ko. Pero kahit ganun hindi ako nagpadrop sa school sayang naman ang 3 years ko sa college. Pero madalas akong absent ,sa isang month hindi ako nawawalan ng absent .Hospital is my third home na aside from our house and school. Minsan nga mas namimiss ko  pa ang hospital kaysa sa bahay namin. Marami na nga akong friends na nurse. Marami din ang gwapong nurse. ^o^

Anyway , balik tayo sa sakit ko na syang dahilan kung bakit ako nawalan ng malay kanina. Sure ako na bumaba na naman ang blood ko.. Kaya for sure nasa tambayan na naman ako...ang hospital.. Eto na gigising na ako.

(-__-)--pikit

(o__o)--mulat

"Mom." tinawag ko agad ang Mommy ko na may kausap pa sa cellphone nya.(Julie name ni Mom) Sure ako si Dad un. Wala sya dito at nabanggit nya ang 'honey' kaya si Dad un.

"Baby? Are you ok? You want to eat ha?" Kitang kita ang pag-aalala sa muka ng Mommy ko. Halata rin na wala pa syang tulog kasi may eyebags na ulit sya. Naawa na ako sa magulang ko lagi silang napapagod dahil sakin. :(

"Im fine Mom. I only want to drink." inabot nya na agad ang bottle of water sakin at uminom.

"Mom where's Dad?"

"Nakuha sya ng dugo Baby. 4 bags kailangan mo." yup! Tama kayo dugo. Dahil mababa nga ang hemoglobin ko kailangan akong salinan ng dugo para tumaas ito. Pumatak kasi sa 5 ang hemoglobin ko na dapat 11-12 ang normal number. Rare type pa naman ang dugo ko, mahirap maghanap kaya bilib ako sa magulang ko. :")

"Buti Mom may nahanap si Dad"

"Yeah. Naipareserve agad ng Tita mo pero next month for sure wala na tayong mahahanap."

Nakita kong naiiyak na si Mommy. Alam ko namomroblema na din sya sa pera. Hindi naman kami super yaman, tama lang para makapagpagamot ako. May business naman si Dad kaya wala na masyadong problema pero di dapat kaming makampante kasi ang pera talaga nauubos.

"Mom let’s just pray na may blood next month or kung pagpapalain tayo gumaling na sana ako. Lets think possitive Mom!" :) Matapos kong sabihin un lumapit sakin si Mom at hinug ako.