KARAKELLE

KARAKELLE(1)

Kara kelle değince aklınıza ne geliyor bilmiyorum.Ama benim aklıma çooook eskilerden kalma ninelerimizin annelerimizin kara kelle dikiş makinesi olurduya ha işte onda bahsediyorum..........Dul dört çocuk annesi Ayşe hanımdan birazcık bahsetmek istiyorum.Yıllarca önce eşi mustafa beyle evleniyor küçük bir köyde yaşıyorlar eşinin işi köyde reşberlikle ve malla ilgileniyor bağ bahçeyle de,Ayşe hanım ilgileniyor.köyde hayat güzelde yaşamasını bilen yok.Ayşe hanımın dört tane çocuğu oluyor.İkisi kız ikisi oğlan bi beş yıl köyde yaşıyorlar taki kocası onun kafasını yıkıyanaçın evine gelerek hanım ben yurt dışına gidip çalışacam sende çocukları alıp baban gillerde bir mütted yaşa ben para kazanıp sana göndereneçin der.......Buna Ayşe hanım çok üzülür.burda rehber işi dururken nerden çıktı.Dışarı gitmek der bir oyun kafasına koymuş ne varsa artık dışarlarda ya hatun herkes gidiyor.Bende gidiyim bakarsın şehirden bir ev alır yerleşiriz eyi der git bakalım hanımının rızası olmadığını anlar.Sabah olur şehire inerek pasaport işlemlerini bitirir.Ayşe hanımsa köyde huzursuz olmakta ben dört çocukla ne yaparım neyderim nere giderim diye düşünmekte eşi bikeren gidecem demiş.Onu durduramazdı köyün muhtarına giderek eşim Mustafa yurt dışına çıkıyor bunu biliyormuydunuz der muhtar evet Ayşe bacım bilirdik biz dedik gitme senin sübyanlar daha küçük neydeceksin derler.Mustafaya bu bir oyun gidecem dedi sen onu durduramazsın boynu bükükler gibi evine gelir.Mustafasının bavulunu hazırlar.Kendine defalarca kendi kendine sormuş burda ekmek yok mu ki,Mustafam gider buralardan sessiz sedasız eşinin gitmesini izler.Gitmesine giderde peki o çok sevdiği hanımını ve çocuklarını Nasıl kor gider buralardan diye düşünür.Ayşe sabaha dek uyumamış hep düşünmüş ben neyderim bi başıma köy gibi yerde sabah olur. Eşinin arkasındakini su döküverir erken gelsin diye eşi gitmesine gider fakat Ayşe'nin içi hiç rahat değildir.Aradan aylar geçer hiç haber alamaz çok korkmaya başlar acaba no oldu niye mektup yazmaz bişeyim oldu başına bir şey geldiler durur muhtar emminin yanına gider ve derdini arz eder bizimki gitti gideli hiç bir haber alamıyorum acaba ne oldu diye sorar muhtar Ayşe bacım eğer dardaysan para verebilirim idare edersin kocan para göndereneçin  ama bu Ayşe hiç alırmı sonra köylüler ne der bana iftira atarlar der almaz.Muhtar emmi israr etmez peki der.Ayşe mahçup bir şekilde evine gelir bağdan bahçeden kazandıklarıyla geçinmeye başlar.Şehirden aylesi gelir kızlarının yanına nasıllar diye çocuklar dedelerine biz burda durmak istemiyoruz babam bizi bırakıp gitti derler.Ayşe ailesine niçin geldiniz hani benle konuşmuyordunuz ben kaçtım geldim diye beni retdeddiniz şimdi niye geldiniz diye kızar ailesi biz senin yalnız kaldığını biliyoruz bize muhtar emmi dedi kızınıza gelin sahip çıkın ne yiyor ne içiyorlar bilmiyoruz.Bizde onun için geldik bizimle şehire gel sana bir ev tutalım bir de bizim kara kelleği verelim sana parayla dikiş dik derler.Ayşe bi çocuklarına bi ailesine bakar ben şehir gibi yerde erkeksiz Nasıl yaşarım aklınız alıyor mu hiç annesi şu köy gibi yerde ne yer ne içersin bizim yanımızda bir boş ev var Oray'ı sana tutalım orda oturursun bizde seni hiç olmassa merak etmeğiz aklını kullan senin kocan seni terk edip gitti.Ondan sana fayda yok derler.Ayşe bakarki bu iş böyle olmayacak kabul eder.Annesi gille şehire iner dediklerini yapar.