" Past is not just a past, it can change your present."
Seppie's POV
Timecheck. 8:47am.
Papunta nako ngayun sa coffee shop malapit sa village namin. sunday na sunday ang aga kung nagising. naglakad nalang ako, malapit lang naman eh.
Makikipagkita kasi yung ugok na yun eh. ano kayang sasabihin niya? after 15 minutes, nandito nako. aba? wala pa siya!? ano to paghihintayin niya ko? loko yun ah? uupo na nga lang ako.
"Goodmorning ma'am? here's your menu." nakangiti niyang sabi. ang gwapo ng waiter na to ha. hahahah.
"coffee, choco flavor. thank you." sabi ko pagkatapos kung tumingin sa menu.
Umalis na yung waiter at saktong pagdating niya. after 3 years nagkita ulit kami.
"k-Kanina ka pa?" hingal na hingal siya ah? anong nangyari dito?
"hindi naman? anong nangyari sayo Dave, bakit hingal na hingal ka?" curiosity is killing me, haha.
"wala." tipid niyang sabi. tumahimik nalang ako.
umupo na siya sa harap ko. at nagorder na din siya.
maya-maya, dumating na yung order namin. dalawang hot choco at dalawang cupcakes, wow! my favorite. hahaha kumain agad kami.
napatitig ako sa kanya habang umiinum siya ng coffee. Aba? he's handsome na, unlike before, ang panget niya pa. kaya ko siya binusted dati eh. hahaha. naaalala ko na naman yung araw na ang sungit ko sa kanya.
flashback
"hai myloves!"
"Ano ka ba naman Dave! para kang kabute eh, bigla-biglang susulpot, and FYI im not your myloves! stop calling me that fucking word!" umalis nako. ang sama na ng timpla ko, sa mukha palang niya eh. ang panget niya!
"myloves naman eh? sorry na." pumulupot nanaman siya sakin.
"pwede ba Dave! lumayo-layo ka nga sakin, can you stay away from me!? hindi ka ba nahihiya? binusted na kita eh! at pwede ba, bitawan mo ko! your so annoying! Bastard!" arggggghhhh! sira na talaga araw ko! buiset!
"sorry. sorry seppie ha? alis nako.sorry." tapos aalis na sana sha.
"wait? i didnt mean it. sorry..." hindi niya nako pinatapos.
"You're right, im bastard." umalis na siya.
end of flashback.
Simula nong araw na yun, hindi ko na siya nakita. nalaman ko nalang na umuwi na pala siya sa US. pinagsisisihan ko yung sinabi ko nung araw na yun. hayyy
"hey seppie?"
natauhan ako sa sinabi niya.
"kanina pa kita tinatawag eh? anong nangyare sayo?"
kanina pa pala ako nakatulala dito, masyadong lutang isip ko eh.
"sorry, may naisip lang ako. ano ba yung sasabihin mo?" pagiiba ko nang usapan, madulas pako eh.
"ahh? gusto ko sanang magsorry sayo, dahil hindi ako nakapagpaalam na uuwi ako ng US, ang sama ng timpla mo nung araw na yun eh, gusto ko lang naman magpaalam nun." what? yan yung sasabihin niya nung araw na yun. ang maldita ko talaga.
"sorry," yan nalang sinabi ko.
tapos napuno ng katahimikan.
" ahh. haha okay lang yun nuh! ganyan kita ....... sep." hindi ko narinig yung sinabi niya nung huli.
"Ano sabi mo? hindi ko narinig eh? ang ingay kasi, may humarurut na motor, ano ulit yun?" sabi ko sabay inum ng coffee ko.
"Wala, sabi ko tara na, may pupuntahan tayo." tapos hinila na niya ko, sa kotse niya. saan nanaman kami pupunta?
After 15 minutes ....
"tadah! maganda ba?" sabay ng napakalapad niyang ngiti.
" wow? ang ganda dito? " isang napakalawak na hardin tapos ang daming rosas na kulay pink.
" Kay mama to dati pero, nung pumunta siyang US, ako na ang nagaalaga ng mga bulaklak dito. Dati, orchids lang yung nandito sa front ng garden, pero pinalitan ko ng roses." pagkwento niya habang ako, manghang-mangha parin. eh kasi naman eh? parang hindi lalaki ang nagaalaga ng mga bulaklak tapos, bihira lang yung mga lalaking ganito. nature lover. hahaha.
"Punta tayo sa likod, nandun yung mga orchids at iba pang klase ng flowers." anyaya niya, at hinila nanaman niya ko.
"Teka nga, bakit ba panay hila mo sakin? kani- ... " hindi ko na natapos dahil, WOW!
" OHMYG! Kyaaaaaa! bakit nandito yung pangalan ko?" eh kasi eh! ang laki ng pangalan ko dun sa may pinto na parang cave.
"Ang ingay mo! pumasok ka na nga lang!" itinulak niya ko papasok.
Pagpasok ko .....
"wahhh! Dave naman eh? wala bang ilaw dito? ang dilim kaya!"
"shhhh. wag kang maingay" sabi niya tapos parang may pinindot siya dun sa may parang bouquet ng flowers tapos .... BOOM!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"OMG."
yan nalang nasabi ko.
Yung feeling bang, lahat ng Roses at orchids kulay pink tapos may malaking Rose na kulay skyblue sa gitna at ang daming teddy bears sa gilid. Ano ba to? bakit ganito? teka, san na ba si dave?
"Dave?" sigaw ko.
"booooooo!"
"ay! kabayo!" arrggh! ang ganda na ng mood ko eh!
"hahahaha! ay teka.." may hinila siyang lubid tapos may lumalabas na bubbles sa mouth ng statwa ng teddy bear sa gilid.
"teka? ano ba to dave? para saan ba to?" itinanung ko na, baka may maisip pakung iba eh.
" Ano ka ba naman claire? nakalimutan mo na ba? may promise ako sayo" sabay pout niya. haha. ang cute niya kapag gumanun siya. haha. oo nga no? yung promise niyang gagawan niya ko ng garden na may mga orchids at roses at mga bears.
"Yung sinabi kong gagawan kita ng garden? nagpromise ako sayo. kilala mo naman ako diba? ohh eto na, nagustuhan mo ba?" Oo, kilalang-kilala kita Dave, ikaw yung taong tumutupad sa promise mo.
" yeah, nagustuhan ko. hindi ko akalaing ganito ka ganda yung ginawa mo. after 3 years, hindi mo pala nakalimutan." sabay kuha ng isang teddy, hmmm. ang lambot.
"paano kita makakalimutan? ikaw nga yung inspirasyon ko sa lahat ng ito eh." sabay titig niya sakin. ngayun ko lang nakita yung mata niya, kulay brown. yung sakin nga black eh. pinay na pinay. hahah.
"A-ano?" shocks! nauutal ako, ano ba yan. hindi ko kasi nagets yung sinabi niya eh.
" ahh. wala yon, so? labas na tayo? its 11:05? hindi ka pa ba hahanapin?" ohmygash, 11 na pala.
"oo nganu? tara na!" tapos hinila ko siya palabas papunta sa kotse niya.
ilang minutes lang, nakadating na kami sa bahay.
" oh? pasok ka muna?"
" hindi na, may pupuntahan pako." sabay ngiti.
" ahh? ikaw bahala.sige babaye! " pagkababa ko palang ng kotse, umalis na siya. tsk. ang weird niya. hahaha.
Pumasok nako sa bahay, at dumiretso sa kwarto para magbihis, at ilang minutes lang bumaba nako, nagugutom ako eh. hahahaha.
pagkababa ko nakita ko agad si mommy.
"Hai mom! saan si ate?" bati ko habang papunta sa dinning table, at habang nagluluto siya ng cookies. ang aga ah? tapos ang daming ulam, anong meron?
"Hai sweetie. may sinundo yung ate mo sa airport. maya-maya lang dadating na din sila. teka nga? saan ka ba galing baby ko, pawis na pawis ka yata ah?" sabay lagay ng cookies sa platito ko.
"mom naman eh? im almost 16, and your calling me baby? arrrghh. by the way? may pinuntahan lang ako sa coffee shop at napatagal yung kwentuhan namin." sabay pout pa yan ha. hahaha.
"at sino naman yang taong yan, na nakapag'pagising sayo ng maaga?" sabay chuckled ni mommy. para siyang kinikilig.
"Si Dave. bumalik na siya." sabay kain sa cookies.
"Wait? what? your long time ....."
dingdong.. dingdong..
"wait lang mom, nandyan na yata sila ate eh." agad-agad akung tumakbo palabas, ayoko nang marinig yung sasabihin ni mommy.
Pagkabukas ko ng gate, napanganga ako. as in, NGANGA!
"Besty!"
"Sep!" sabay yakap nilang dalawa sakin. what?
Yung Magkakambal. si TRISHA at TRISTAN. Kababata ko. yung may alam ng lahat! arrrgg! bakit sila bumalik!
ano kaya yung sekreto ni seppie? hahaha. hintayin ang UD ! kyaaaaah! hahaha! sorry, ang tagal kong nakapag-update. busy si author eh. teka? malapit na yung POV nila DAVE at CLINT! hintayin niyo lang! ENJOY!
