Ik oefende kracht uit op de sneeuw, waardoor ik een voetafdruk naliet. Je zag de details van het patroon van mijn zool op het sneeuw erg duidelijk , enkel omdat het nog vers was. Binnen een aantal uur werd alles vies, zo ging dat altijd. Sneeuw was prachtig, het eerste uur. Maar daarna zou iedereen naar buiten gaan, spelen in de sneeuw, misschien met de auto ergens heen, dan was het niet meer wit. Nee, dan was het vies. Maar, nu nog niet. Mijn moeder had me gestuurd om vers brood te halen, dat vond ze wel passend. Ze vond veel dingen passend, zonder er een reden voor te hebben. Dit vond ze ook passend. Maar voor wat? Waarschijnlijk voor haar gevoel, het gevoel van kerst. Het gevoel van geluk, het gevoel van het samenzijn en het gevoel van liefde. En daar hoorde vers brood bij, klaarblijkelijk. Ik liep de bakkerij binnen en voelde hoe het een aantal graden warmer was, dit was weer zo'n passend iets bij kerst. Volgens mijn moeder, want kerst gaf een fijn gevoel en daar hoorde warmte ook bij. Want stel het was koud, dat zou toch te belachelijk voor woorden zijn? Had mijn moeder dan gedacht, gezegd. Koud en kil, dat hoort niet bij kerst. Niet binnen, niet thuis. Buiten wel, daar moest het koud zijn. Daar moest het sneeuwen. Maar thuis, binnen met je familie, moest het warm zijn, gezellig. Dat was namelijk een perfect plaatje. Ik kocht het door mijn moeder genoemde brood en liep weer naar huis. Onderweg kwam ik al weer een aantal sneeuwpoppen tegen, sommige waren onafgemaakt sommige waren té perfect. Ik had nooit een sneeuwpop gemaakt, nooit. Ik hield gewoonweg niet van sneeuwpoppen maken, evenals een sneeuwballengevecht. Ik haatte het, waarom zou je vrijwillig een sneeuwbal maken en het tegen iemand aangooien om er vervolgens eentje terug te krijgen die hard tegen je gezicht aankwam. Ja, dat was wel eens gebeurd. Alleen gooide ík nooit een sneeuwbal, vaak was ik wel het doelwit. Ik weet het niet, niemand mocht me echt. Ik was vreemd, slim en saai. Want ja, hoe stom was het dat je nooit een hoger cijfer dan ik kon halen? Ik heb dat ook nooit gesnapt, iedereen heeft toch zijn eigen kwaliteiten. Ik was dus goed in leren, maar de ander in dansen. Ach ja, het is toch voorbij. Ik zie ze nu niet echt meer. Ik deed de deur open toen ik thuis kwam, en legde het brood op de tafel. Mijn moeder was de enigste die al wakker was. Derest lag te slapen.
--
Hi,
het is een heel heel heel klein kort stukje en daarom is dit dus ook deel 1. Deel 2 wordt langer hoor, haha. Maar ja, ik had al heel niet gepost en dat komt gewoonweg door school én ik ben al drie weken ziek. Maar het gaat nu beter, gelukkig. In de kerstvakanties krijgen jullie meer updates, ik beloof het.
X
JE LEEST
Perfect
Romance"But the other woman will always cry herself to sleep The other woman will never have his love to keep And as the years go by the other woman will spend her life alone, alone Alone" " Ooh, and I bet, she has it all Bet she's beautiful like you, like...
