Hayallerim vardı benim her çocuğun olduğu gibi benim de hayallerim vardı. Onları düşününce Mutlu olduğum hayallerim. Annemin babamın benim mutluyduk hayallerimde ya da ben öyle hayal ettiğim için mutluyduk. Ben hayallerin gerçekleşmediğini yani gerçekleşemediğini öğrendim. Başkaları tarafından yakılıp küle çevrilen elimden alınan hayallerim beni karanlığa itmiş yalnız başıma bırakmıştı beni. Ailem yanımda olan annem yok olup gitmiş sadece aklımda yüzü kalmıştı, unutamadığım o yüzü . En son gördüğümde kanlar içinde bana söylediği son sözler aklımda yankılanırken bir hıçkırık daha çıktı ağzımdan. Yetimhane duvarlarına çarpıp tekrar bana dönen sesim yalnızlığımın belirtisiydi. Kimsem yoktu, karanlık bir odaya bırakılmış bir çocuktum. Kafamı duvara vurunca içimde sakladığım ama vücudumda belli olan morluklar kendini belli göstermişti. Hergün yediğim dayak az gelmiş Bi de karanlık bir odaya atılmıştım. Hayallerim elimden alınmış karanlığa itilmiş bir kızdım ben. Kaçacaktım artık karanlık bir odada kalcağıma dışarıda soğukta kalırdım. Yapacaktım bunu kaybedecek bir şeyim yoktu. Yakalanırsam sadece dayak yer yine bu duvarlarda ağlardım yapacaktım. Bende Rüya'ysam buradan çıkacaktım .
Arkadaşlar desteklerinizi bekliyorum yorumlarınızı ve beğenilerinizi eksik etmeyin benimle payalaşacağınız bişey olursa mesaj atmanız yeterli sizleri seviyorum öpüldünüz 😘😘❤️
