Daar sta ik dan, op het vliegveld van Hongkong.
Ik weet niet waar ik kijken moet, het is zo groot met zoveel mensen.
"Ik heb honger" roept mijn zusje, ze heet Lisa en is 5 jaar.
Onee denk ik, gaat dat nu alweer beginnen.
Waar gaan we hier in vredesnaam eten halen.
Ik denk niet dat ze zit te wachten op een bord nasi.
Trouwens, dat is best een goed idee.
Dat eten in het vliegtuig was namelijk niet te eten.
"Mam, misschien kunnen we daar wat eten." Ik wijs een café aan.
"Nou schat ik denk niet dat je zusje daar op zit te wachten." Zegt mijn moeder.
Dan had ze maar niet mee moeten gaan.
Ik zeg het maar niet, ik heb geen zin in ruzie.
Tenminste niet nu al.
"Hier dan maar." Zegt mijn vader terwijl die een of ander dom tentje aanwijst.
Dit wordt nog een zwaardere vakantie dan ik had verwacht.
