KONUŞMAK YASAK!

Hareket Vakti...

Uzun zamandır içimdekileri yazmak istiyorum ama fırsat bulamıyordum.Evet artık burada okuyacaklarınız benim hayatım.
Ben kimim?
Eminim şuan bunu merak ediyorsunuzdur, en azından ben böyle düşünüyorum.
Adım ayra, 19 yaşındayım ve ailem 10 yıl önce bir cinayete kurban gitti. İşte benim hayatım tam o noktada zorlaşamaya başladı. Neden ve nasıl olduğunu merak ettiğinizi biliyorum ama bunu ilerki bölümlerde anlatmayı düşünüyorum.
Yapabileceğim sınırlı sayıda şey varken ben okumayı seçtim. Şuan İstanbul'da yolculuk için son hazırlığımı yapıyorum. Neden mi? Çünkü üniversiteyi Polonya'da Varşova okuyacağım.Bu yıl benim ilk yılım. Okulumu, şehri en çokta Varşova'yı merak ediyorum. Arkadaş çevrem olacak mı diye endişem yok içimde. Bu zamana kadar arkadaş çevrem olmadı benim doğru düzgün, genellikle hep tektim. Bulunduğum ortamlarda, arkadaşlarım arasında sevilmeyen biriydim. Çirkin olduğumu düşünmeyin sakın öyle değilim çünkü. Varşova benim kurtuluşum olacak eminim. Buna ihtiyacım vardı. Ailemi kaybettikten sonra amcam beni yanına almış uzun zamandır onlarla yaşıyorum. Uzun demek yalnış aslında sadece yaz dönemleri beni çekmek zorunda kaldılar. Onlar için bakılmak zorunda biri olduğumu biliyorum, bunun farkında olduğum için liseyi yatılı okudum ve şuan Varşova hayal değil tek çarem oldu benim... Amcam iyi adam ama yengemin beni istemediğini biliyorum aralarında sorun olmak istemiyorum.
Bavulu son kez kontrol ettim. Aklımda hep aynı şeyler vardı istemsiz hep düşünüyordum. Kapının sesi ile aniden irkildim gelen amcamdı. Müsait olup olmadığımı sorduktan sonra bana cevab verme fırsatı bırakmadan odama girdi. Gözlerinde korku vardı beni de kaybetmek istemiyordu yine gitme diyecekti ama ben kararımı vermiştim. Konusmaya başladığında ağlamaklı bir sesi vardı. Kendime dikkat etmemi ve en ufak zorlukta geri dönmemi istedi. Bu durum beni çok şaşırtmıştı. Kaç gündür gitmem için ısrar eden amcam artık gideceğimden emin olduğu için üzgündü. Bu kadar üzgün görmek benimde canımı sıktı ama kararımdan dönemezdim. Yeni hayatım güzel olacağına inandırmak için cümleler kurdum amcama. Yüzünde buruk bir gülümseme görünce mutlu oldum. Ama yeni hayatım iyi olacak mı emin değildim. Amcam beni seviyordu bana değer veriyordu bu yüzden kendime dikkat edecem.
Saatin geldiğini çıkmamız gerektigini söyledi yengem aniden odaya girip. Kadın benim gitmemi bekliyordu. Onu orada öldürmek isterdim. Ama çıkmamız gerekti ve yengemle zaman kaybedemezdim. Tamam dedim sadece. Bavulu amcam eline aldı ve merdivenlere yöneldi. Bende kalan eşyalarımı toparladım ve amcamın arkasından bende çıktım. Taksi gelmişti beni bekliyordu. Usulca bindim arabaya. Daha önce amcama tek gitmek istedigimi söylemiştim ve tek gidiyordum...