Claiming You 1:

Chapter 1: Moving on

        "Sometimes Holding on does more pain than letting go"

         Yan ang palaging sinasabi sa akin ni Gwen, my best friend. I'm Natalia by the way. I don't know kung tama ba ang gagawin kung patawarin at kalimutan nalang si Javier.

     Kausap ko ngayon si Gwen. Na sa isang coffee shop kami ngayon because its saturday and walang trabaho.

   "Bakit ba di ka nalang maghanap nang iba? Go and date other guys" Gwen said at parang naiinis na siya sa akin. Di ko rin naman siya masisisi kasi kahit na ako naiinis narin sa sarili ko. Bakit kasi hindi pwedeng turuan ang puso? Hindi ba pwedeng ishut down na muna? Ang sakit na eh.

      "Bakit ba gustong-gusto mong magmove on na ako?"

      " Kesa naman ganyan ang lagay mo? Tuwing nagkikita tayo bigla ka nalang mag eespace out? Bigla ka nalang tatahimik, alam ko namang siya parin ang iniisip mo eh. Its been what? 3 years? Hindi parin siya bumabalik at ang masakit e hindi man lang nagpaalam sayo."

     "I'm trying okay? Hindi lang talaga madali. Eh kung madali ba naman edi sana noon pa ako nakapag-move on sa kanya" Naiiyak na naman ako. Akala ko ubos na ang letcheng luhang ito. Akala ko nailabas kuna lahat eh.

     "Walang madali sa mundo. Ganito nalang iiyak mo lahat-lahat as in lahatin muna lahat nang sakit, galit na nararamdaman mo at kapag tapos kanang umiyak, promise to yourself that you will never cry because of that stupid guy again. Thats the first step okay?. You will continue living your life the way it is before that guys came and broke you kasi hindi naman titigil ang mundo mo dahil lang iniwan ka nang isang lalaki eh. Hindi lang siya ang  lalaki sa mundo at hindi lang siya ang taong mananakit sayo."

    She's right! Hindi ako dapat magpaiwan dahil lang sa kanya. Kung mas sasaya siya sa pag-alis niya dapat maging masaya ako para sa kanya. Not everyone that comes into our life is there to stay. Some come, some go. Change is inevitable.

     "You're right!. Come on tulungan mo ako sa pagmomove-on. Samahan mo ako. Iinom ako." sabi ko sabay hatak sa kanya patayo.

     "That's my girl!"
         
           Dinala ako ni Gwen sa isang lugar kung saan kitang-kita ang buong siyudad. The olace is so nice but I can't appreciate the view of the place because of the pain I'm feeling right now. Gwen parked the Hilux while the back of the car faces the view of the city lights.

     "Bumaba kana" Untag ni Gwen sa akin. Nauna na siyang bumaba dala yung pinamili naming Can beers at junk foods kanina nang makadaan kami sa isang convenient store. Ito na, sisimulan kuna ang dapat sanay nuon kupa ginawa. I'm moving on. Hindi dapat ako magpadaig sa sakit.
      
       Bumaba na ako at naabutan ko siya sa likod ng pick up nakaupo. Binuksan na niya yung likod nang pick-up at duon nag indian sit. Nang mapansin niya ako ay tinapik niya ang tabi niya at umupo na ako duon. Inabutan niya ako nang isang beer.

       "Do what you want to do. Cry all the tears. Shout everything you want to say. It'll make you feel better i promise"

      Tumango lang ako at simulang uminom. Hindi ako yung tipong umiinom. Its actually my first time pero sabi nila nakkagaan daw sa pakiramdam ang alak kasi lumalabas lahat nang gusto mung sabihin and i'm going to try that now. I just want this pain to end and how can i end this if i dont even start it yet?

      Uminom lang ako nang uminom habang si Gwen ay nasa tabi kulang tahimik na nakikiramdam sa akin.

       "Bakit ang sakit?" Basag ko sa katahimikan. Tiningnan niya lang ako sandali at bumalik ang tingin niya sa harapan.