My hands are super cold as the plane landed on the Philippine soil. It has been years since the last time I've been here. I miss this but I miss someone more, My love
"Bro, anong plano mo ngayon?" Marcos asked me. Tinotoo niya ang sinabi niyang sasama nga siya sa pag-uwi ko.
"I'll get what's mine" I said while unbuckling my seatbelt. Maya maya pa ay tumayo na kami.
"How? You probably know how much she hates you right?"
"I honestly don't know how. And yeah I know how much she loathes me" I sighed
"Just tell me if you need back-up" He tapped my shoulder and I smiled as I turned to him
"Thanks man"
"And bro?" He added. I turned to him and raised my one eyebrow
"Kung hindi makuha sa santong dasalan edi daanin sa santong paspasan" He smirked and I laughed
"Let's see"
Paglabas namin sa airport ay nakita ko kaagad si Tatay Jose. Siya ang driver ko simula pa nung gradeschool ako. Kumaway siya kaya ngumiti ako nang malapad. When I got near him he instantly hugged me and ofcourse I hug him back.
"Iho! namiss kita!" maluha luha niyang sabi. He is my 2nd father na. Simula bata pa ako ay palaging nandiyan siya para tulungan ako pinagtatakpan pa nga niya ako noon sa parents ko everytime I got home late. Mahilig kasi akong maglaro bg basketball sa court sa labas ng school namin noon kaya late na akong nakakauwi.
"Me too tatay! By the way-" humiwalay "by the way kasama ko si Marco" hinanap ng mata ko si Marco. Napakunot anv noo ko nang nakita ko siyang natulala sa isang babae na tumatakbo papasok ng airport. I come hear him and snap my fingers sa mukha niya.
"Yow!" bumaling siya sa akin
"Anong nangyayari sayo?" I inquired
"Ha? ummm wala. Tara na" He pushed me para mauna pero wala paring siya sa sarili niya. Ang mukha niya ay nakaharap parin sa airport. Sumakay na kami sa sasakyan
The ride was comfortably quite. Madali rin naman naming narating ang bahay.
"Siyanga pala iho, nasa loob ang parents mo. hinihintay ka nagpahanda pa nga ng mga paborito mong hapunan" He said habang kinukuha ang mga bagahe namin. Tinulingan naman namin siya.
"Si mommy talaga" I said
"Alam mo namang namiss kana non eh at tiyaka iho? Si ano, si m-mam" Napakunot ang noo ko maya maya pa ay alam ko na kung dino ang tinutukoy niga
"Nakita ko siya kanina sa mall. Kasama ang isang gwapong lalake." Nawasak ang puso ko sa sinabi niya. Lumunok muna ako bago tumango. Habang papasok kami sa loob ay tahimik lang ako. Iniisip ko parin yung sinabi ni Tatay. Nakamove-on na kaya siya?. Siya ba ang lalaking sinasabi ng stalker ni Nathalia? Sila na kaya? Mahal pa ba niya ako? Fi hamak na mas gwapo naman ako dun. Ang raming gumugulong tanong sa isipan ko. Bumalik ako sa realidad ng tinapik ni Marco ang balikat ko.
"You okay?" He worriedly asked. Alam niya kung anong epekto ni Natalia sa akin. Alam nilang lahat. Tumango ako. Di ko namalayan nasa dining area na pala kami. Sinalubonv agad ako nang yakap ni Mommy. maluha-luha pa nga siya. Nagmano naman si Marco sa mommy at daddy ko.
BINABASA MO ANG
Claiming You 1:
Short Story"Sometimes letting go is easier than holding on" Yes, sometimes letting go of your hatred and anger is easier than holding on to them which can cause tour self destruction. Sometimes forgiving those who have done you something bad is easier than hol...
