Uitgehuwelijkt..

Deel 1.

Perspectief Hayat.
"Hayat, opstaan!" Riep mijn moeder van beneden. 'Ja, ben wakker!' Riep ik moe terug. Ik keek naar de klok: 6:58, genoeg tijd. Vandaag is het de eerste dag na de zomervakantie, en ja je raadt het al.. School begint. Verre van dat, ik stel me even voor. Ik ben Hayat, 18 jaar oud, woon in Den Haag en zit op kickboks. Ik leef met mijn ouders (Samira, 43 - Hamza, 49.) en mijn 2 broers (Nourdin 19 - Rayan 21.) We hebben altijd al een hechte band gehad. Oja, ik heb ook een vriend Soufiane dat weten alleen mijn beste vriendinnen Soumaya en Dina. Zoals ik al zei zit ik op kickboks, en ik speel hoog niveau. Ik zit nu trouwens op MBO, met Havo diploma.

Terug naar realiteit...
Ik waste mijn gezicht en poetste mijn tanden, ik heb volle bruine krullen en donkergroen-bruin achtige ogen. En een lichaam waar je U tegen zegt, als zeg ik het zelf. Ik stond voor mijn kledingkast, wat zal ik aantrekken? Ik ging voor een grijze high-waisted broek met scheurtjes, en een zwarte kenzo trui. Ik pakte mijn rugzak en liep naar beneden. 'Goeiemorgen.' Zei ik, 'Goeiemorgen.' Zeiden mijn moeder en broers. Mijn vader is zoals altijd al vroeg werken, hij is zakenman. Niet verwacht hé? Mijn moeder werkt niet, mijn vader vindt dat niet nodig aangezien hij meer dan genoeg verdient. Mijn oudste broer Rayan is bijna afgestudeerd voor rechten, en Nourdin.. Tja die zit elke dag shishalounge.
Ik pakte een croissant en sinasappelsap, en vertrok toen snel naar school op mijn zwarte Vespa. Ik kwam aan op school en parkeerde mijn scooter. Ik hoorde weer wat sukkels fluiten maar gaf ze een vieze blik en liep door naar de kantine. "HAYAT!" Riep mijn beste vriendin Dina. We groetten elkaar uitbundig en liepen samen naar ons klaslokaal. Het valt me op dat Soumaya er niet is.. Achja, zij is altijd telaat. "Oké, jongens en meisjes, pak geschiedenis erbij bladzijde 29" Schreeuwde mevrouw Driebergen, aangezien we nogal een drukke klas zijn. De lessen vlogen voorbij en we waren uit. Ik liep weer naar mijn Vespa en wou net wegscheuren tot dat een jongen me tegenhield. "Hey, Hayat!" Zei Samir, Samir is mijn beste vriend sinds de basisschool. 'Yo, Samir.' Zei ik met een glimlach. "Zin om vandaag iets te doen?" Zei hij vrolijk 'Oh sorry Samir, maar ik moet weg naar training.. Maar morgen kan ik wel oké?' "Is goed tot morgen, zina."
Raar, hij noemde me zina? Maarja ik heb Soufiane, mijn prins.

(Zina - Lekkerding ongeveer)