Gizlenmiş Ruhlar

Kör Düğüm

Ve sustu gece.
Aktı gözyaşları
Hayata küfredermişcesine...

Uyandı ve kabuslar içindeki yatan kadına baktı.Bedeni ter içinde kalmıştı.Sürekli sayıklıyor ve ne dediği anlaşılmıyordu.Bir an kendi ismini duyar gibi oldu.Ve kadının gözlerinden yaşlar akmaya başladı.Ne olduğunu anlayamamıştı.Uyandırmaya karar verdi ama cesaret edemedi.Korkmuştu.Elleri ile gözyaşlarını silip ona sarıldı."Neden ağlıyorsun bu kadar"deyip sustu odasına döndü ve yatağına uzandı.Gözlerini kapattı ve uykuya daldı.Sabah olduğunda onu öpücükler ile uyandıran kadına baktı ve gülümsedi."Ben büyüdüm artık anne yapma şunu koca adam oldum."
"Hadi be ordan neren büyüdü senin küçük bey" dedi ve sarıldı kadın.Ela gözlerini zeytin gözlüm diye sevdiği çocuğa dikti ve "Sen hep küçük kalacaksın benim için"dedi.Odadan dışarı çıktı.Koridorun sonundaki mutfağa doğru ilerlemeye başladı.Telefonu çaldı tam o sırada.Açtığında ise biraz ağlamaklı oldu."Efendim anne.Hayır,dönmeyeceğim.Göremezsiniz onuda.Kaç defa dedim ben aramadan aramayın diye.Asla bilmiycek asla diyorum.Nerde olduğumuzun bi önemi yok.Onun hayatını mahvedemezsin."diyip kapattı.Sinirleri gerilmeye boynu elleri çekilmeye başladı.Zar zor sakinleşebilmiştiki odasından çıkan Yasir "Anne ben hazırım çıkıyorum" dedi."Nere kahvaltı etmeden gidemezsin.Sen büyümüş olabilirsin ama bu evde benim sözüm geçer küçük bey" diyip kolundan tuttuğu gibi mutfağa soktu oğlunu ve masaya oturttu Meyra hanim.Çayını döktü.kahvaltısını yaptığını izledi ama kendisi bir şey yemedi."Sen neden yemiyorsun da ben yemek zorundayım"dedi Yasir."Sen yemek zorundasın"dedi Meyra hanim.Zeytin gibi simsiyah gözlerine daldı yine oğlunun."Doydum" diyip iç geçiren oğluna başını sallayıp yolcu etmek için kapıya kadar uğurladı.Burnuna bir öpücük kondurdu ve gülümsedi "Hayırlı dersler"dedi ve el salladı.Yasir de annesine el sallayıp "Kapıyı kapat üşütüceksin artık"diyip koşarak merdivenlerden indi.Yasir biraz durgundu bugün hala annesinin neden ağladığını çözemeyip.Bugün ki telefonda kimden bahsettiğini bilmediği kişinin kim olduğunu merak ediyordu.Meyra hanim onu görmemişti ama o her şeyi duymuştu."Ne bu kadar önemli acaba"diye düşündü.2 sokak ötede idi okulu lise 3. Sınıf olan Yasir 1.75 boylarında,esmer,siyah gözlü,zayıf.Bir çocuktu.Okulda çok popüler olmasa da kendi arkadaş çevresiyle iyi geçinen biriydi.Dersleri de annesi sağolsun.Çalışmak zorundaydı ona zorla ders anlatırdı çünkü.Çok iyi notlar alması icin çalışması lazımdı. Üniversite sınavında okul puanı yüksek olmasına çabalıyorurdu.Fizik öğretmeni olarak çalışan Meyra hanım1.65 boylarinda,zayif,kumral,beyaz tenli,ela gözlü bir bayandı.Bugün okulda dersi yoktu.Yasir bu yüzden okula tek gitmişti.Akşamki olanlar çok kafasına takılmış ama bir türlü çözemiyordu.Okula gelmişti,yolda düşünmekten ze zaman geldiğini bile anlayamamıştı.Sınıfına çıktı ilk ders kimya dersiydi.En ön orta sıraya kuruldu.Yanında sınıflarına yeni gelmiş Zehra diye bir kız oturuyordu.Geldiği okulun 1.siymiş.Dersler 1,2,3... derken bitti.Bugün aklı hep annesinde olduğu için dersleri pek dinlemedi zaten.Çantasını aldı ve sınıftan çıktı eve doğru yürümeye başladı.Ağır adımlarla yürüyordu hiç adeti değildi normalde.Bir ara gözü bir ara sokağa takıldı.O,o annesi değil miydi?Ne işi vardı hele de bir erkekle neydi o adamın Elinine verdiği zarf?Adam zarfı açtı ve içinden çıkan parayı saydı.Sonra ordan ayrılıp gözden kayboldu.Meyra hanım da adamın arkasından yürümeye başladı.Yasir cok sinirlenmiş ve adımlarını her zaman olduğundan daha da hızlı atıyor adeta koşuyordu.Neye uğradığını şaşırmıştı.Bu neydi şimdi annesi niye o adama para vermişti ya annesinin aldığı şey neydi borçları yoktu buraya daha geleli 3 ay bile olmamıştı.eve vardı ve kapıyı açtı zili bile çalmadan.İlk defa anahtarıyla açıyordu kapıyı.Meyra hanım hararetli bir şekilde telefonda konuşuyordu."Tamam.Uçak kaçta?Bir sorun çıkmasın sakın." Diyip telefonu kapattı.Arkasında Yasir'i görünce neye uğradığını şaşırdı.
-"Kapıyı neden çalmadın."
-"Gerek duymadım."
-"Bir şey mi oldu Yasir?Annecim hiç böyle yapmazdın."
-"Nere gidiyorsun?"
-"Bu da nerden çıktı?"
-"Her şeyi duydum.Soruma cevap ver."
-"Aslında beraber gidiyoruz Yasir."
-"Ben bi yere gelmiyorum."
-"Ne demek oluyo bu ? Tabiki geleceksin."
-"O adam kimdi?Her şeyi gördüm niye para verdin ona noluyo bugün telefon konuşmanıda duydum kimin hayatı mahvolacak?Geceleri neden uykunda ağlıyosun?Anne noluyo ben artık çocuk degilim."Diye bağırdı.
Meyra hanım sustu nerden geldiğini bile anlamadı.
-"Zamanı değil Yasir"diyebildi sadece."Zamanı değil daha değil."diye tekraladı.Masanin üstünde duran annesinin telefonu aldı eline Meyra hanım engel olamadı.
-"Şimdi zamanı"dedi.
Annesinin telefonundan en son konuştuğu numarayı aradı kendi telefonuyla cevap gelmedi.Sonra anneannesini aradı.
-"Benim Yasir her şeyi bilmek istiyorum bugün annemle ne konuştunuz."Tüm resmiyetiyle çünkü hayatında hiç görmemişti bile.
Meyra hanım buz kesti yüzü bembeyaz oldu Yasir telefon kapandıktan sonra telefonu bütün gücüyle duvara fırlattı annesine elini kaldırdı ama vuramadı.Bir an korkmuş bu kadına baktı ve evden bir hışım ile ayrıldı..Gerçekler çok açıtmıştı Yasir'i gecenin sessizliğine döktü gözyaşlarını küfredermişcesine ağladı Sokağın ortasında insanları umursamadan .
Meyra hanım çekip giden oğlunun ardından yere çökmüş ve bacaklarını kendine çekmiş bi vaziyette oturmuştu."Neden" diye sorguluyordu kendi kendine."Gerçekler neden bu kadar acıtıyor..."