Hoofdstuk 1.
'Hé, moet je hem eens zien!' Lacht Madelief, en ze stoot Suzan aan. Afwezig staart ze in de richting die haar vriendin aanwijst. Het is net pauze, en ze zitten op het schoolplein. Het hele plein staat vol met mensen, maar toch zou Suzan wel kunnen raden naar wie Madelief wijst. Midden op het plein staat een jongen verward om zich heen te kijken. Hij heeft slordig, blond haar en is niet erg lang. 'Wat staat hij er sloom bij, hè?' gniffelt Madelief in haar oor. Het is raar, maar eigelijk heeft Suzan een beetje medelijden met de jongen. 'Mwah, ik vind het wel een beetje sneu, eigenlijk...' mompelt ze terug, en ze kijkt haar vriendin aan. Deze kijkt schaapachtig terug. 'Wat bedoel je?' vraagt ze aan Suzan, maar ze is al opgestaan en loopt langzaam naar de jongen toe. 'Wat ga jij nou weer doen?' hoort ze Madelief achter haar roepen, maar Suzan loopt door zonder antwoord te geven. Soms kon haar vriendin zulke scheve opmerkingen maken.
Voordat ze er erg in had, stond ze pal achter de jongen. Voorzichtig tikte ze op zijn schouder, die nog verbazingwekkend hoog zat. Hij was dus toch niet zo heel klein... Geschrokken draaide de jongen zich naar haar toe, maar toen hij Suzan zag staan, glimlachte hij. 'Hoi...' begon Suzan, en ze keek in de ogen van de jongen. Ze waren lichtblauw, en erg sprekend. 'Hallo.' antwoorde de jongen, wat Suzan uit haar gedachten trok. 'Uhm, heb ik jou eerder gezien hier?' vroeg ze voorzichtig. Het gezicht van de jongen klaarde op. 'Nee, dat klopt. Ik ben hier nieuw, maar heb echt geen flauw idee waar ik heen moet.' zei hij. Suzan was opgelucht dat de jongen zo spontaan was, en niet raar zou reageren op haar vraag.
'Mag ik je rooster eens zien?' vroeg ze, zonder er veel bij na te denken. 'Tuurlijk!' zei de jongen, en hij overhandigde haar het verfrommelde papier. 'Je hebt les in 3.25. Dat is als je de gang inloopt, de eerste deur li-' plotseling stopte ze met praten. 'Wacht. Daar heb ik zometeen ook les!' roept Suzan verbaasd. De ogen van de jongen keken haar niet-begrijpend aan. 'Dan zitten we in dezelfde klas!' De jongen begon te lachen. Ze keek waarschijnlijk heel debiel.
'Wat is je naam eigenlijk?' vroeg Suzan, terwijl ze naar het lokaal toe liepen. 'Niall..' zei hij. 'Hmm, wat een mooie naam. Ik heet Suzan.' mompelde ze voor zich uit. 'Nou Suzan, ik weet zeker dat dit een leuk jaar word. Aangezien ik nog nooit een schooljaar heb afgemaakt...' zei Niall opgewekt, en hij pakte haar hand, en samen zochten ze een plaatje achter in het lokaal.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Heey! Dit is het eerste verhaal dat ik schrijf, en ik hoop dat jullie het een beetje leuk vinden.
Het begin is nog een beetje saai hoor, maar het word leuker!
Bij 3 Comments en 2 votes schrijf ik verder. Xx Sofie.
