ขุนช้างขุนแผน ตอนขุนช้างถวายฎีกา

Untitled Part 1

พลายงาม เมื่อชนะคดีความขุนช้างแล้ว ขุนช้างได้พานางวันทองกลับไปอยู่สุพรรณบุรี ส่วนตัวพลายงามเองก็กลับไปอยู่บ้านพร้อมหน้าญาติและพ่อ ขาดก็แต่แม่ ทำให้พลายงามเกิดความคิดที่จะพานางวันทองกลับมาอยู่ด้วยกัน

พลายงาม : เฮ้อออออ คิดถึงแม่จัง เมื่อไหร่เราจะได้อยู่พร้อมหน้ากันพ่อ แม่ ลูกสักทีนะ

พอตกดึกจึงไปลอบขึ้นเรือนขุนช้างแล้วพานางวันทองหนีมาอยู่ที่บ้านกับตน นางไม่ยินยอมที่จะมา เพราะกลัวจะเป็นเรื่องให้อับอายว่า คนนั้นลากไป คนนี้ลากมาอีก และเกรงจะมีปัญหาตามมาภายหลัง

วันทอง : นี่พลายงามแม่ว่าเจ้านำความคิดนี้ไปปรึกษาขุนแผน เพื่อฟ้องร้องขุนช้างดีกว่าจะมาลักพาตัวแม่ไปนะ

พลายงาม : ร้องให้ ไม่เอาๆๆๆ หนูจะพาแม่กลับบ้าน

แต่พลายงามไม่ยอม สุดท้ายนางวันทองจึงจำต้องยอมไปกับพลายงาม

ฝ่ายขุนช้างนอนฝันร้าย ฝันว่าขี้เรื้อนขึ้นตามตัวเต็มไปหมด แต่ก็ผวาตื่นเอาตอนสาย เมื่อตื่นขึ้นมาก็ร้องเรียกหานางวันทอง ออกมาถามบ่าวไพร่

ขุนช้าง : ไอ้ต้าเหนียง อีหมินเม่า เห็นนางวันทองไหม!!!?

บ่าวไพร่ : ส่ายหัว

ไม่มีใครเห็นจึงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟมุ่งมั่นจะตามนางวันทองกลับมาให้ได้

ฝ่ายพลายงามก็เกรงว่าขุนช้างจะเอาผิด ถ้ารู้ว่าตนไปพานางวันทองมา จะมีเรื่องอีก แม่อาจจะต้องโทษได้ จึงใช้ให้หมื่นวิเศษผลไปบอกขุนช้างว่า

พลายงาม : นี่ๆท่านหมื่นวิเศษผล ช่วยไปไปบอกขุนช้างให้ทีว่า ข้าป่วยหนักอยากเห็นหน้าแม่ จึงใช้ให้พระไวย์ ไปตามแม่มาเมื่อกลางดึก ขอให้แม่อยู่กับฉันสักพักนะ แล้วจะส่งตัวแม่กลับไป