HAYATIMA HOŞGELDİN...

Hayat güzeldi birkaç hafta önce; okul,ailem,arkadaş ortamım. Okullla aram çok iyiydi. Derslerimi çalışır,sınavlardan hep iyi alırdım.Taki o gıcık kız beni kopya çekmekten suçlayana kadar. Bizim okul da dinlemeden beni okuldan attı. Hayır bir  dinleselerdi. Ama yüzüme bile bakmadılar. Çok ağrıma gitti. Sınıfın birincisine inanmadılar;gittiler zengin zübbesi bir kıza inandılar. Annem ve babam bana inandılar ama daha fazla okulu zorlamadılar ve benim kaydımı başka bir okula aldılar. Çok zorluk çekeceğimden emindim; okul,arkadaşlar,öğretmenler. Ve okulun ilk günü. Aslında pek bir ümidim yoktu. Hatta acaba bileğimi mi kessem yoksa intihar mı etsem diye çok düşündüm. Birsürü çocuk dona kalmış bana bakıyorlar. Anam hiç mi kız görmediniz? Sınıfa girdiğim an çıt sesi bile kalmadı; herkes bana dönmüş,aralarında fısıldaşıyorlardı. O an bir çocuk gördüm. Gözleri kahverengi, saçları dağınık ki biraz herelde şımarık. Ama onun yüzüne baktığım an ; her saniye baktığımda yeniden bakasım geliyordu. Daha sonra bana baktı ve daha sonra gülümsedi; bende ona gülümsedim. Ve boş sıra araken yanıma geldi' benimle oturabilirsin, yanım boş' dedi. Bende başımı sallayarak yanına geçtim. Yalnız biraz geveze herelde. Yanına oturmamla soru sormaya başladı. Kendimi sorguya çekilmiş sandım. Ama o ona bir şeker görünümü veriyordu. Ne şekeri yaa ? Çocuğu olips şekeri yaptım resmen . Ama o ismini bilmediğim çocuk benim için bir umut oldu sanki. 

- Arkadaşlar bu bölüm bu kadardı. Umarım beğenmişsidinizdir. Oylarınızı unutmayın . Sizi çok seviyorum. Bir daha ki bölümde görüşmek üzere...