Revolta E Zerit Tim

1.

Pre e moralit
Kur cdo gje mbaroj mbylla syte dhe mendova se ky ishte fundi im.

Nje boshllek pushtoj qenien time, dhe une humba brenda vetes. Ne kerkim te zemres, harova se jetoja. Sy kurjoz me pergjonin cdo hap, por une e vetme ecja ne shkretetiren e moralit te ceket .
Ah femra, nje qenie kaq hynore, bihe pre e paragjykimeve mashkullore.
Kur cdo gje mbaroj mbylla syte dhe mendova se bota po me shembej!
Ky ishte paradoksi I koheve moderne! Paradoksi i kohës tone !Ne kemi ndertesa te larta, por karaktere te ulta; rruge te gjera, por kendveshtrime te ngushta.
Me vjen keq per veten, une jetoja mes shpirtrash te thyer, dhe isha thuajse e verber per te pare , se jetoja mes germadhave te tyre!
Ishte shembur cdo gje por themelet e moralit ngeleshin te patundura! Ne jemi manikinat, qe jetojm brenda vitrinave te ketij qyteti, jemi kukullat e koheve moderne! Ndersa qyteti yne nuk ofron asgje tjeter vecese moralit qe mund te blihet nga kushdo me cmimin me te ulet!
Rruget vazhdojn te mbartin grimca shpirtrash qe lihen pas duke u endur ne driten e sfilitur te neoneve bashke me siluetat e pafajsis.
Ah femra, nuk e kuptoj sesi nje qenie kaq hynore, bihe pre e paragjykimeve mashkullore !
Ishte e veshtire te ecje e vetme!
Por nuk kisha zgjedhje tjeter! Shume si une e mbajne mbi shpatulla peshen e moralit.
Pak si une luftojne mendimet!