Genclik basimda duman ilk askim ilk heyecan kovaladikca kacan...Agzinda bu şarkı aklı hayallerde dalıyordu ki ogretmenin:
- Ahsen! Ahsenn! sesleriyle kendime geldim.
-Hayalimi yarida kestigi icin hocaya kizmistim. "Sinifta baska öğrenci mi yoktu? En guzel yerde kesilir mi?
Ahsen bozulmustu. Birazda tripli bir şekilde öğretmenine cevap verdi.
- Efendim hocam.
Öğretmen: sıradaki soruyu çöz bakalım.
Ahsen çalışkan öğrenciydi ne kadar derste hayallere dalsada hemen soruyu cozdu. Yerine gectiginde hayali aklina geldi.
Ne de guzel bir hayaldi evlenmis cennet kokan ewlatlari olmustu.
Beraber yemek yapiyor, temizlik yapiyor, gezi turlarina katılıp kaybolmak... En cokta hayalinde sınırlama olmadigi icin seviyordu...
Derste cok hayal kurdugunu sira arkasi Ayse nin durtlemesiyle anladi.
Kendisine geldi ve gerceklerle yuzlesti. O gunu hayalini dusunerek yari derste yari bulutlarin uzerinde aksam etti...
Ewe geldi annesiyle muhabbet etti. Biraz dinlenip tv seyretti facebookta arkadaslarin paylasimlari inceledi. Yemekleri yedikten snra ders calismak icin odaya gecti.
Gelecegini garanti altina almak istiyordu bunun bilinciyle derslerini istekle yapti. Mesleginin en iyisi olmak tek arzusuydu.
Gece olmustu. Gece olunca onun yoklugunu daha cok hissetti.
-Nerdesin? Nerdesin? Ben seni bu kadar cok isterkn sen nerdesin.
Ozlemisti nede olsa aski imkansizliklara dayaliydi. Bir turlu unutamiyordu gozlerindeki heybetli korkulu ve bi okadarda icini isitan bakisini. Hayat bu belli mi olurdu umutlar vardi.
Insan umutsuz yasayabilir mi?
Hissediyordu kavusacgini umuyordu...
