18 Şubat 2015
''Roxe, ben çıktım.'' bağırışı ve kapının gürültüsüyle gözlerimi açtım.Öğle saatlerinde olmamıza rağmen odama güneş vurmadığı için karanlıktı.Yurtta kalmanın en berbat yönüde buydu.Saate baktığımda usulca yatağımdan fırladım ve dolaba yöneldim.Kıyafetlerimi hazırlayıp kısa bir duşa girdim.
Okula geldiğimde ilk iki derse geç kaldığımı fark ettim ama pekte umursamadım.Dolabımdan kitaplarımı alıp zilin çalmasını bekledim.Zil çaldıktan sonrada sınıfa girip yerleştim.Beş dakika sonra ise Sarah arkama oturdu.
''Roxe nerde kaldın, birdahaki sefere senin için not çıkartmayacağım'' diyip notları uzattı.Bende yanağına ufak bir buse kondurdum.Bayan Cassillas sınıfa girmişti.Yanında ise genç bir adam vardı.
''Evet, yeni arkadaşınız José Cavanaugh ile tanışın,'' dedi. ''Şimdilik istediğin herhangi bir yere oturabilirsin,José''
José denilen kişi selam veren herkese ufak gülümseme attı ve boş sıralardan birisine oturdu.Gözlerimi üzerinde gezdirirken ona baktığımı hissetmiş olmalı ki kafasını bana doğru çevirdi ve 'Bir sorunmu var?' bakışına benzer bir bakış attı.
Zil çaldığında herkes yeni çocukla tanışmaya koyuldu.Ben ve Sarah ise umursamadan çıktık.Başım çatlıyordu o yüzden okuldan çıkmaya karar verdik.
Sokağın köşesindeki minik, kahverengi tonlarından oluşan bir cafeye oturduk.Hava fazlasıyla soğuktu.Telefonum hafiften titredi çantamdan çıkartıp baktım.
'Hey,'
Numarayı tanımıyordum.
'Seni tanıyormuyum?'
Yazıp yolladım.Ardından anında cevap geldi.
'Tanıyacaksın'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Roxelané
Horror...Dedektif Munch'ın gözü genç kızın çalışma masasında duran minik nota kaydı.Usul adımlarla masanın yanına geldi ve bir hamlede kağıdı alıp kıvrılmış yerinden açtı.Kağıdın bir ucunda kan damlaları vardı.Dedektif okumaya başladı; 'ARTIK YOKUM. BİLME...