Bir genç kizin kaleminden dökülen duygularla yazilan bir hikayedir bu. Hayatimda coğu kez yanliz kalmanin verdiği duygularla yazmiş olduğum bu hikayeyi merakla okuyacağinizdan emin bir şekilde başliyorum.
*
*
*
O gün olduğundan daha soğuk daha yorgun daha kirgindim. Akşam üzeri can sıkıntısından ne yapacağımı şaşirip telefonumdan Koray Avcinin o mükemmel sarkilarindan biri olan "Hoşgeldin" şarkisini dinlemeye koyuldum. Şarki bittikten kisa süre sonra kurduğum hayaller içinde uyuyakalmişim. Rüyamda papatyaların üzerine yatmiş müzik dinliyordum, ama bu kisa sürdü çünkü yağmurun cama vuran "pıt pıtt " sesine uyandim. Kendime bir kahve koyup yağmuru izlemeye koyuldum. Ey ! "koca gökyüzü sen mi daha büyük ve güçlüsün yoksa ben mi daha büyük ve güçlüyüm''diye geçirdim içimden. Aslinda çocukluğum güzel geçmişti taki liseye başlayana kadar hayatimda tanidiğim en iki yüzlü insanlarla tanişmiştim ama safliğimin verdiği duygularla başta onlari melek gibi insanlar zannetsemde öyle değildi. 4 kişiydi bunlar adlari lanet olasi Ebru , Yıldız , Esma ve özellikle de insanlarin duygularinla oynayan Aleyna. Ben hayatimda hep sakin bir kiz olarak kalmisimdir. Arkadaşliğimizin ilk senesi çok güzeldi harika bir 5liydik. Onlarin yanlarinda çocuklar gibi davranıyor ve şimariyordum. Ben ailemin yaninda sakin bir kiz gibi görümsemde içimde arkadaşlarima karşi bir deli yatiyordu. Ben sadece arkadaşlarimin yaninda böyle davranıyordum , çünkü sevdiğim insanlarin yaninda böyle olmak çok doğaldı. Fakat arkadaşlarım bundan hiç memnun değillermiş. Hangi aptal arkadaşlarinla saçmalamaktan hoşlanmaz ki ? Ebru Yıldız ve Esma benim yaptıklarımla mutlu olsalarda Aleyna cadısı mutlu değildi kizlari bana karşı düşman kesmişti resmen. İlerki zamanlarda bana gösterdikleri tavirlar yanliz kalacağimin habercisiydi. Bir gün okula gittiğimde hepsi benden önce gelmişlerdi. Benim hakkimda konuştuklari belliydi ben geldiğimde hiçbir şey olmamiş gibi yerlerine geçip oturdular. Ders boyunca hiç konuşmadık.
