Herkesten, herşeyden, bütün insanlardan, senden, kendimden..
Canımı gözümü kırpmadan önüne koyabilirdim, herkesi silebilirdim, kendimden geçebilirdim. Sen dönmesende olur.Yokluğun iyi geldi bana. Kendime göre alışkanlıklarım var artık. Şimdi gelipte düzenimi bozmaya hakkın da yok zaten.
Sen yokken ağlamayı öğrendim, olur olmaz herşeye ağlamıyorum mesela. Sadece acılarıma ağlıyorum, benden gittiğin gün aklıma gelince, yaşadıklarımız, yaşattıkların, iyi kötü herşey işte…
Sen yokken gülmeyi öğrendim, sadece belirli yerlerde tebessümlerimle karışabiliyorlar.
İçten Kahkaha bile atamıyorum, Çünkü beraber gülmedikten sonra, gülünç gelmiyor hiç biri.
Yokken, hayatı öğrendim.
Çabalamayı ayakta durmayı,beni yıkıcak bir haber gelse bile başımı her zaman dik tutmayı öğrendim. Çünkü ben en büyük acıyı senin gidişinle yaşadım Ben bunlarıı hak etmedim Bu kadar acıyı, bu gözyaşlarını, bu gidişi, bu bitişi hak etmedim.
Başka erkeklerin kollarına emanet edilmeyi hak etmedim. Başka erkekleri sevmek zorunda bırakılmayı hak etmedim. Ben başka erkekleri hak etmedim peki Sen sen uğrunda öldüğümü görendin. Sen beni hak etmedin hiç hak etmedin
