DUYGUSUZ.

6.sınıf

Okulun 2.dönemi,öğleden sonra,günlerden çarşamba.okul çok sıkıcı biran önce eve gitmek istiyorum. En arka sırada oturuyorum ve sanırım dersi dinlemeyi hiç istemiyorum. Ders türkçe,sıkıcı.zilin çalmasıyla kendimi sınıftan dışarıya atıyorum. Uykumun açılması için bahçeye çıkıyorum,çünkü daha eve gidip yatağıma uzanmama koskoca iki ders var.biraz bahçede oturduktan sonra merdivenlerden tekrardan sınıfa çıkıyorum, o sırada ders zili çalıyo.yavaşça yürümeye devam ediyorum, ama merdiven kalabalıklaşıyor.herkes itişe kakışa koşuyor.öğleden sonraları çok sinir bozucu oluyor.biran önce okullar kapansın ve bende kurtulayım istiyorum.ama ne yazık ki daha koskoca bir buçuk ay var.bunları düşünürken sınıfa geldiğimi farkediyorum,sırama geçip oturuyorum.Evren(kendisi 6 yıldır en yakın arkadaşım olur.ayrıca sıra arkadaşım)geldi.teneffüsde neden onu beklemeden dışarıya çıktığımı sordu.bende derste çok bunaldığımı,hava almaya çıktığımı söyleyerek geçiştirdim.Evren'le ünlüler hakkında konuşurken hoca geldi.Ders yine türkçe ve ben yine başımı sıraya koymuş uyuyorum.dersin bitmesine son 21 dakika kala kapı çalıyor. İçeriye müdür yardımcısı giriyor.(bir saat yine ayağa kalk sonra tekrar otur yapıyoruz,sanki dünyanın en zor işi gibi geliyor bana)bizi süzdükten sonra sınıfımıza yeni birinin geleceğini söyledi.herkes kapıya doğru bakmaya başladı...