Milena (Bekletiliyor)

1

    Merhaba ben Milena. Çok klasik bir giriş oldu. Ama hayatıma dalmak o kadar kolay değil. Ben 18 yaşında öğrenciciyim. Yani nerdeyse 18. Lise sonu bitirmek üzereyim. Son 1 hafta kaldı sonra yaz, üniversite.

    Biz ailemle birlikte Amerika'da yaşıyoruz. Annem Rose hamile bu yüzden çalışmıyor normalde yazar. Babam çoğu zamanını işte geçirir, doktorluk zor iş ne yaparsın. 1 kardeşim var. Şimdilik tabi. Kardeşim 13 yaşında orta okul sonda. Kardeşim Melisa, çok komik ve eğlenceli bir insandır. Onunla hayat daha güzel sanki.

     Bunların hepsi çok iyi ama bir sorun var. Ben liseyi bitiricem yaz geçecek, ama üniversite konusunu konuşamadık bile. Bu büyük bir sorun aslında, aklımda memleketime gitmek var Türkiye'ye. Galiba bu akşam zor geçecek.

     Ailecek akşam yemeğimizi yedik. Salona geçtiğimiz de herkes sustu. Ilk söze Melisa başladı.

-Bugün okul çok güzel geçti.
    Annem hemen atladı.
-Çok sevindim canım.
      Annemin tepkisi fazlaydı, yani sanki Melisa nın ağzını kapatmak istermiş gibi. Bende dayanamadım.
-Anne, baba sizce de konuşmamız gerekmiyor mu?
-Ne gibi canım?
-Yani okul hakkında, hayatım hakkında, üniversite hakkında!
    Aslında lafı uzatmayı pek sevmem. Ama başka çare bırakmadılar.
-Tatlım okulun gayet iyi hem bak 1 hafta sonra okul bitiyor.
-Anne evet bitiyor ve 3 ay sonra Eylül. Yani üniversite.
    Babam daha fazla suskun kalamadı.
-Tamam kızım. Ne olmak istiyorsun?
-Zor bir soru. Avukat olabilir aslında.
-Avukat, güzel. Peki bunu gerçekten istiyor musun?
-Evet, galiba.
-Bak kızım, tamam istemezsen değiştirirsin ama şunu düşün hayatın boyunca bu işte çalışacaksın. Bu yüzden iyi düşünmen lazım.
-Ben bunu araştırayım. Iyi akşamlar, afiyet olsun.
-Afiyet olsun, sağol.
      Babam haklıydı. Biraz araştırma yapsam iyi olur. Melisa babamların yanında kalmıştı.
- Anne, baba benim de sizinle konuşmam lazım.
-Ne konuda?
-Baba farkındaysan yaz geliyor. Yani zam yapmayı düşünmüyor musun?
-Hayır
-Ama baba!
-Milena buraya gelir misin!
     Tam yukarıya çıkmışken birde aşağıya inmek zor olacak.
-Efendim baba?
-Kızım kardeşin zamdan bahsediyor.
-Yani aslında haklı.
-Haklı mı?!
-Evet baba. Zam yapman gerek.
-Evet babacım zam oranını duyalım.
-%20 olur.
-%20 mi baba ayıp oluyor ama.
-Haftalık 100 lira alıyorsunuz.
-Baba Amerika'da yaşamak kolay değil.
-Babacım istersen gelir oranına göre hesaplayalım.
-Tüketici indeksini göre hesaplayalım.
-Isterseniz bir de IMF'ye soralım bakalım ne kadar zam verecekler.
-Baba %50 ver işte.
-Olmaz %100.
-%100 mü? Kızım siz beni ekonomik krize sokmak mı istiyorsunuz! %100 vermem.
-O zaman %99.9.
-Melisa abartmaya gerek yok. Babacım sende %70 yap konu burada kapansın.
-İyi Milena nın hatırına kabul ediyorum.
-Ben yatıyorum iyi geceler.
-Iyi geceler babişko.
-Iyi geceler kızlar.
    Odama girebilme şansı yakaladım. Aslında avukat olma fikri güzel. Ama daha düşünmem lazım.
     Ertesi sabah hepimiz kahvaltı masasın da birbirimize bakıyorduk. Melisa yine çenesini tutamadı.
-Babacım bugün haftalık günü.
-Biliyorum!
- O zaman...
- Kızım dün bu konuyu konuşmuştuk.
- Biliyorum ama bugün gerçekten haftalık günü, bugün Pazartesi.
   Benim acelem vardı. Ilk ders kimyaydı.
-Babacım benim çıkmam lazım. Afiyet olsun.
    Babam elime parayı tutuşturdu.
-Al kızım haftalığın.
- Sağol babacım.
      Dışarıya çıktım ve rüzgar yüzüme vurdu. Aslında bu tam bahar havası, dışarısı yemyeşil biraz serin. Bayılıyorum bu havaya.
       Okula girdiğim zaman herkes bir garip bakıyordu. Kızların yanına gittim.
-Günaydın!
- Günaydın canım. Neler oldu neler!
- Ne oldu?
-Maria Jack'ten ayrıldı!
- Yani!
- Yanisi var mı bütün okul bunu konuşuyor.
- Ne yalan söyleyeyim iyi olmuş.
- Bilemiyeceğim artık.
- Neyse derse girelim.
       Tabikide derste de olayların ardı arkası kesilmedi. Öğretmen ders anlatmaya başladı. Sonra bir arkadaş öğretmene kaıtlar atmaya başladı. Sonra biri telefon da oyun oynamaya başladı. En sonunda alt sınıflardan biri gelip:
- Bugün bütün dersler iptal iyi tatiller.
     Bütün sınıf ayağı kalktı ve koşa koşa eve gitti. Biz Jane ile hala sınıfta oturuyorduk, şoktaydık.
-Hocam ne oldu böyle?
-Okullar bir hafta daha erken kapandı. Iyi tatiller!
     Eve doğru gitmek için sokakta taksi beklemeye başladım. Ama maalesef hiç biri durmadı. Anlamadım ki bugün herkes mi taksiye biniyor! En iyi çözüm metroya gitmek yalnız New York metrosunu pekte sevdiğimi söyleyemem.
      Eve gelmek güzel bir duygu:
- Ne kadar 1 saat boyunca metroda tıkış tıkış gelsemde.(Sessizce)
-Hoşgeldiniz Milena hanım bir şey mi oldu?
-Hayır. Okul tatil oldu da. Babam evde mi?
-Hayır efendim.
- Teşekkürler.
        Ev çok sessizdi. Odama gitmek istedim. Odama girdiğim zaman Fıstık çok tatlı uyuyordu.
- Fıstık kızım, canım!
       Ve Fıstık kaçtı her zaman aynı şey.
- Salak kedi. Fıstık sen nasıl bir kedsin.
       Fıstığı anlamak mümkün değil. Aslında korkuyor. Herhalde bizim balta ile dolaştığımızı zannediyor.
      Akşam olmuştu bile. Whats app'ta yine mesajlar uçuşuyordu. Ama bu normal değil  okulun bir hafta önce bitmesi. Annem telefon da müdür ile kavga ediyordu. Annem kapıyı çaldı.
-Kızım!
-Efendim anne?
-Müdür ile konuştum. Dediğine göre okul tadilata girmiş. Birde size bütün konuları anlatmışlar.
- Anladım. Ne yapalım artık.
- Araştırma yapabildin mi?
-Evet. Güzel bir üniversite buldum ama hangi bölümü okuyacağımı hala bilmiyorum.
- Bak kızım ne seçersen seç biz senin yanındayız.
      Aklımda avukat olmak var. Ve bunu bu akşam açıklayacağım.
       Babam işten gelmişti. Hepimiz masaya oturduk. Ben söze ilk başladım.
- Evet. Karar verdim avukat olmak istiyorum.
-Harika! Annesi sen ne diyorsun?
-Bence de çok iyi.
-Kabul ediyorsunuz yani!?
-Tabiki de bu senin hayatın.
- Sağolun.
       İşte o sarılma, bu benim hayatımın en önemli anlarından biriydi...