Chapter 2- Decisions

13 2 0
                                    

Danica
Okay. Meron pa akong 24 hours para mag-decide kung lilipat ba ako ng school.

Okay lang naman sa akin eh. New school, new uniform, new classmates, new friends, new... Oh forget it. Basta everything new. Like living a new life. Reincarnation? Haha.

Puro siya na lang, sana ako nalang, di mo lang alam, ako yung nasaktan...

Great. Pati banaman music pinaparinggan ako. Ano ba toh!!

Tinapon ko yung iPad ko sa bed.

"Dyan ka na nga! Nananahimik na ako eh!", mukha akong baliw.

Hays....

Kung lilipat ako, edi di ko na siya makikita, which is fine, because baka masaktan lang ako everytime na makikita ko siya. Para akong sinasaksak sa puso pag nakakakita ako ng pics nila noh.

Kung hindi naman ako lilipat, makikita ko siya. May chance pa kayang---

"Oi Dan. Kakain daw tayo sa labas. Magbihis ka. 10 minutes.", biglang sinabe ng kuya Daniel ko.

Galing niya tumayming noh? Nag-iisip yung tao eh.

Sinara na niya yung pinto. Okay. Back to my---
"Ang lalim ata ng iniisip mo?", sabi niya.

"Hmph. Kelan ka pa nagka-pake?,"

"Obviously, ngayon lang, pero seryoso ano ba yan?"

Hindi ko sya sinagot. Naglalaro ako ng Lucky Circle eh. Level 15 na. ISANG BALL nalang noh.

"Ah!? Alam ko na!,"

Bigla kong natap yung screen. Shit. Perfectly timed, kuya. Now I have to start all over again. "Yan yung transferring mo noh?,"

"Sino nagsabi sayo?,"

"Dude, ako nag-suggest niyan. May archery nga pala dun. The one thing all your previous schools never had. Pag-isipan mo mabuti."

With that, he left.Finally.

Shit. I wasted 3 minutes of my dressing time. Ugghhh. Ganito talaga pag puro boys kasama eh. May limit yung dressing time. Anyways. Rush clothes.

Checkered long sleeves, white shirt, skinny jeans, and ked's.

Okay fine. My hair? Who cares? It's always messy.

I got a small Jansport bag from my drawer. Okay. Eto na.

Cellphone, alcohol, earphones, pocket wifi, and ballpen. Lol di ko alam kung bakit. Just in case noh. Nagmadali na ako pababa. Muntik pa akong madapa.

"Okay, andyan na si Dan, Ma. Alis na tayo," sabi ni Kuya.

Bakit kaya toh nagmamadali? Ano meron? Sumakay na ako sa kotse. Earphones plugged. Cecilia yung song.

Window seat ako, yeah! Well boring naman dito kasi nasa Cavite kami. Puro trees makikita ko. Nature feels.

"Eh kasi siya eh! Nang iwan siya!"

"Mm-hmm, minahal mo ba talaga siya?"

"Oo!"

"Ano nang balak mo ngayon?"

"Magpapaka-PLAYGIRL. Pare-parehas lang naman yang mga lalaki eh."

Ang lakas ng radio sa car grabe. Convo yun nung DJ at nang isang caller. May pinagdadaanan si Ate. Pero may point siya noh...

Pano kaya kung ganun na lang din gawin ko?

Tutal, pare-pareho nga lang sila. Except for my Kuya, of course. That's it. From this day forward, di na ako---

"Daaann!!! Baba na ng kotse! Ano ba!?", sigaw ni Kuya.

"Ay sorry, ang ganda kasi nung music eh," di naman totoo. Syempre alangan naman ipaliwanag ko lahat. Hirap makaintindi niyan.

"Anong gusto mo, Nica?", sabi ni Dad.

"Kahit ano po. Kahit meryenda lang po. Busog pa po ako," nakatitig lang ako sa labas. Umuulan na shucks. Ang ganda nung raindrops sa window glass.

"Okay. So Danica, nakapag-isip ka na ba dun about sa school?", biglang sabi ni Mama.

"Ah, yes Ma. Lilipat ako.", wait what!? Anong sinasabe mo, Danica!?

"Okay. Ieenroll na kita tomorrow. Sasama ka ah.", Great Danica. Ano ba kasing naisip mo!? "Sige Ma", Shitbrix. Ano baaaaa. Bakit ko nasabi yun? Destined? Ano bang meron sa dila ko!?

Nagsasalita mag-isa!? May sariling mundo!?

Baliw 'tong dila ko na 'toh eh, ilalagay ako sa kapahamakan. Wait, di naman kapahamakan new school ah? Masyado lang akong OA. Okay na rin siguro na nasabi ko yun, baka mamaya hindi ako makatulog mamayang gabi eh, eh may iisipin pa kasi ako. Yung pinutol ni Kuya?

Well oo. Magpapaka-playgirl na ako. That way, di ako masasaktan. Di na rin ako aasa, kasi ako na yung magpapaasa. Which is how things should be. Diba?

Paul
Cause there'll be no sunlight, if I lose you baby, there'll be no clear skies, if I lose you baby....

Yes. I'm brokenhearted. But I won't change just because of that. It just shows how weak I am, noh. Ayoko makasakit. Di bale na ako yung nasasaktan.

Ang babae, minamahal, hindi sinasaktan. Kung hindi mo magawa yun, hindi ka tunay na lalaki.

Shoot. May nag-message. Ano toh?

*New message from Via*

Mr. Seryoso meets Ms. PlaygirlTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon