Geluk bij een ongeluk

Geluk bij een ongeluk

Het is kwart over acht maandagmorgen en ik zit op mijn blauwe omafiets op weg naar school. Luisterend naar mijn favo artiest, John Mayer, fiets ik door het drukke verkeer van Amsterdam. Voor mij gaat het op rood staande stoplicht op groen, ik fiets door en dan word ik door iets hards geraakt. Ik sta op, maar dan word het zwart voor mijn ogen en val ik neer op de grond. Het spijt me zo erg, ik hoop dat je me vergeeft. Sorry meneer u moet de kamer verlaten, het bezoek uur is voorbij. Ik probeer mijn ogen te openen en verrassend genoeg gaat dat heel makkelijk. Ik kijk om me heen en zie een jongen weglopen. "Wacht" roep ik zacht. Hij loopt snel naar me toe en drukt op het knopje boven mijn hoofd. Een dokter komt aangesneld en ziet dat ik wakker ben, hij doet een paar testjes en dan mag ik naar huis. Samen met de jongen, die blijkbaar Daan heet, gaan we naar mijn huis. "Kun je me vertellen wat er gebeurd is" vraag ik, "ik reed twee weken geleden naar huis toe, het stoplicht ging op oranje en ik dacht dat ik het nog kon halen, maar blijkbaar ging dat mis. Ik reed je aan en toen stond je op, ik dacht dat we allebei geluk hadden gehad, maar.. "wacht even je zei twee weken geleden?" "ja je hebt twee weken in coma gelegen" "maar nadat je dus was opgestaan viel je dus plotseling neer, ik heb de ambulance gebeld en toen ging het heel snel. Elke dag zat ik na mijn werk bij je, ik voelde me zo schuldig dat ik je had aangereden, hopend dat je wakker zou worden en dat is vandaag gebeurd. "Zou je wat over jezelf willen vertellen" vraag ik, "natuurlijk, nou ik ben dus Daan, ik houd van films kijken en gek doen met vrienden." "Ik ben Rosa, ik houd ook van films kijken en ik spreek graag af met mijn vrienden." "Ik ga maar eens naar huis toe" zegt Daan, ik geef hem een knuffel en laat hem uit. We zijn een paar dagen verder en Daan en ik hebben afgesproken bij een Starbucks in de buurt. We hebben besteld en zitten gezellig te kletsen aan een tafeltje, "wat is je favo dier", "leeuw" roepen we in koor, we lachen nog wat en na een paar uur nemen we weer afscheid. Daan brengt me naar huis toe en voor de deur kust hij me. Ik loop verward naar binnen en denk na wat er gebeurd is. Aangereden, in coma gelegen, ik vind een jongen leuk die ik net een paar dagen ken, ik zoende net met die jongen. Een geluk bij een ongeluk.

Daan: Kan ik morgen even met je praten? 22.05

Me: sure, half 2 bij mij? 22.06

Daan: ja is goed, cu 2morrow x 22.08

Ik word wakker van de bel die gaat, ik kijk slaperig om me heen en zie dat ik op de bank in slaap ben gevallen, ik werp nog een snelle blik op de klok en zie dat het al half 2 is. Ik sta snel op om de deur voor een ongeduldig iemand open te doen, ik doe snel mn haar in een knot en open de deur. "Heey" begroet Daan me met een knuffel, "heey" zeg ik terwijl ik terug knuffel. We gaan op de bank zitten en Daan begint te vertellen "toen ik je voor het eerst wakker zag vond ik je al leuk en toen ik je beter leerde kennen werden mijn gevoelens voor jou sterker." Ik pak Daan zijn hoofd en draai zijn hoofd naar mij toe, ik geef hem een kus, "ik vind jou ook al leuk sinds ik je voor de eerste dag zag, ik geloofde nooit in liefde op het eerste gezicht, maar sinds ik jou ken weet ik wel beter." Hij zoent me en ik zoen terug, "wil je mijn vriendinnetje zijn" "ja". Nadat Daan mij verkering vroeg is er veel veranderd, we zijn gaan samenwonen en Daan heeft me ten huwelijk gevraagd. Over een paar weken gaan we trouwen en vandaag gaan we nieuwe meubels uitzoeken. Terwijl we aan het winkelen zijn word ik duizelig, ik negeer het en loop door. Na een paar uur zijn we klaar en hebben we twee banken en twee stoelen. We rijden naar huis en gaan op de bank een film kijken. We hebben de hele Twilight serie gekeken, "wil je me helpen met het eten" vraag ik. We staan op en weer word ik duizelig, ik loop door en begin aan het eten. We zitten te eten en Daan en ik besluiten om te gaan dansen. Ik loop naar Daan toe die een knuffel wil, ik wil hem terug knuffelen maar dan zak ik door mijn benen in zijn armen, het word zwart voor mijn ogen en ik voel dat ik op de grond word gelegd. Ik hoor nog geluiden, ik hoor Daan tegen me praten. "De ambulance is onderweg" "Dit duurt te lang ik breng je zelf wel" Ik hoor nog net I love you en dan val ik in een diep gat.

Ze valt weg ik leg haar op de grond neer en bel de ambulance, het duurt me te lang en ik besluit om haar zelf erheen te brengen. "I love you" zeg ik voordat ik haar in de auto leg. Ze voelt koud en slap aan, ik rijd snel naar het ziekenhuis toe en daar hoor ik een van de ergste dingen in mijn leven, mijn verloofde is dood.