Hastanedeki Çocuk

;-;

Dışarı hava almaya çıkmıştım. Tek istediğim biraz dolaşmak ve can sıkıntımı gidermekti,bir gazete parçası rüzgarla önüme geldi ve narince yere kondu. Gazete okumak ilgimi çekmez,ama bu haber hem ilgimi çekmiş,hem de tüylerimi diken diken etmişti. Haber hastanedeki gizemli bir çocuğun kurbanlarını kattan aşağı atarak sonsuzluk ve boşluk içinde sürüklenmesini sağlamasıydı.Ondan kaçamazdınız , kacmaya çalıştığınız takdirde hastane  karanlık bir labirent haline gelirdi. Çocuğun resmine bakayım derken kendimi hastanenin içinde buldum,ne olduğunu anlamadan tek tük sarı saçlarıyla,sivri ama küçük dişleriyle çocuk bana doğru gelip sırıttı. Geri geri giderken belim hastanenin korkuluklarina çarptı. İçimden "ah,şimdi sıçtım işte." dedim ve göz ucuyla aşağı baktım. Karanlığa bürünmüş olmakla beraber,yakın görünüyordu. Çocuk,belimi kavrayarak beni aşağı atmaya uğraştı. Tek çarem umutsuzca korkuluklara tutunmaktı,ben de öyle yaptım. Çocuk benim ellerimi parçalayarak ısırınca can havliyle çığlık attım. Tek kaçış yolumun kendi istegimle atlamak olduğunu anladığım zaman ise,vakit kaybetmeden kendimi aşağı ittim. Şimdi basınç nedeniyle dalgalanan saçlarım,melankolik bakan gözlerimle sonsuz ve karanlık boşlukta sürükleniyorum. Bir tavsiye;rüzgar sizin önünüze gazete parçası getirirse asla almayın.bakmayın.ve okumayın.