Naririnig ko lang.
Intro:
Naririnig kita lagi.
Naririnig ko yung sinasabi mo,
“I Love You”
Yan ang mga katagang parati kong naririnig mula sayo.
Alam mo bang ang gaan sa pakiramdam sa twing maririnig ko iyon?
Damang-dama ko yung sinseridad sa pagkabigkas mo.
'Yung pagmamahal mo sa boses mo.
Alam mo bang gustong gusto kong manghampas sa t'wing maririnig ko ang tatlong salitang binibitawan mo parati?
“Treyson, naririnig ko 'yung “I love you” mo.
Okay na sana , Masaya na sana ako kaya lang,
Hindi pala ako 'yung tinutukoy mo kundi yung bestfriend ko.
__
Naglalakad kami sa corridors ni Maddie para pumunta sa canteen, vacant naming kaya dun muna kami magpapalipas ng oras.
“Ay Brenda , nakagawa kana pa la ng investigatory sa Statistics?”
“Hindi pa nga eh, pano ba naman ang dami nating Investigatory. I don’t know where to start.”
“Relax Brenda. Inhale… exhale….inhal—“
Nakaabot na kami sa canteen ng may sumigaw ng “I love you!”
Nabulabog ang buong canteen, di lang ang canteen pati sa puso ko, umalingawngaw yung boses nya. Para ngang nagging wangwang e.
“P-pabayaan mo na yun Brenda, maluwag lang ata ang turnilo nun sa utak. Tara dun lang tayo pumwesto.”
Tinuro nya yung upuan malapit sa may bintana, yun lang kase ang avail na seat.
“So Brenda, as I said a while ago, just relax, gawin mo yung pinaka medaling subject mo, yung yakangyaka mo yung subject. Dun, dun ka magsimula.”
Ngumiti lang ako, yung tipong pilit, kase naman sa mga sinabi nyang yun, ni isa sa mga subjects naming walang wala ako. Gets nyo?
Maya-maya may lumapit na gwapong nilalang kay Maddie. He’s so maputi and tall and handsome and and. Ay letse anu ba to.
“Ah miss pwede bang tumabi sainyo, wala na kasing vacant, total dalawa lang naman kayo. If pwede,” Ayun! HAHA. Sakto. But wait, I think I heard his voice na, ay ewan. Gutom lang to.
