Kendimi toparlamak denilebilirdi yaptığıma ama unutmayı hiç denemedim. İnsan kendinden olanı koparıp atamaz, aynı anneden doğmanın bağlılığını düşündüm, beni sana böyle körü körüne bağlayan şey buna benziyor olabilir miydi? Hiç bir sorgulamanın ardından seni silip atmayı başaramadım. Koca dünyada olmadığın bir yaşamın neresinde nefes alabilirdim, hiç bir kıyıda yerim olamaz, hiç bir mavilikte huzur bulamazdım.Birbirinden ayrılmış, düğüm yerinden kopmuş ip gibi ayrılık yerimde izini taşıyordum. Yara diyemedim sana, yar hiç. Olup bitenin ortasında sonu olmayan bir özlemenin içinde kaldım. Tek bir harfim sana ulaşmasa da, okuyabileceğin her şiirin içine senden bir şeyler kattım.
Bende sana ait bir şey var, gel beni buradan al..
