Gerçek Evliliğim

1-

Merhabalarrr! Bayağıdır düşündüğüm bir kurguydu aslında. İyi okumalarrrrr...

Zeynep

Hayatımın en kötü günü bugün galiba. Nefret ediyorum herkesten. Herşeyden. Adaletsizlikten...

23 yaşında bir genç kız bu kadar ne yaşamış diyorsunuzdur. Ailem beni yedi bitirdi. Hayır yani birde öz ailem olsa keşke! O zaman bir dediklerini ikiletmem!

Bugün beni istemeye geliyorlar. Üvey babam Ekrem, kendi şirketi pahasına -zengin olduğu halde- beni hiç tanımadığım bir adama veriyor. Ahh ! Ailemin aklına hayranım.

Şimdi ise yine kendi başıma sahildeki kayalıklarda oturuyorum. Huzur verici. Hemde çok. Gözlerimi kapatıyorum... Şarkı mırıldanmaya başlıyorum.

Mevsim rüzgarları ne zaman eserse
O zaman hatırlarım
Çocukluk rüyalarım, şeytan uçurtmalarım
Öper beni annem yanaklarımdan
Güzel bir rüyada sanki sevdiklerim
Hayattalarken hala
Akşama doğru azalırsa yağmur
Kız kulesi ve adalar
Ah burada olsan
Çok güzel hala
İstanbul'da sonbahar ...

Tamamını getiremiyorum çünkü yine rimelim akmaya başlıyor. Sanki bugün hava çökük gibi geliyor. Yağmur bastıracakmış gibi. Kalkıyorum kayalıklardan... Yine o lanet olası evin yolunu tutuyorum. Arabayla da değil, yürüyerek.

Yine de akciğerlerimi bu havayla dolduruyorum. Neden bilmiyorum ama, denemek istiyor gibiyim. Sorun evlenmem değil. Üvey ailemin benden kurtulmak için çabalaması. Ayrıca ben daha okuyorum. Ahhh ahhh! Kesin kıro nun biri çıkacak...