Mavi Balon

Son kez yıkılışımdı bu, son kez dibe vuruşum, son kez tükenişim.

En zoru geride bıraktım artık şimdi sıra geriye kalanları toparlamakta. Buğulu kalbimin damlalarını siliyorum. Veda ediyorum anılarıma acısıyla tatlısıyla. Ve hiçbir insafı yoktu hançerin, kanatırken hızlı çekerken yavaş. Yaralandığımı kendimi kandırmaktan vazgeçtiğimde hissettim. Anladım ki vazgeçmek, evet acıtır ama kimi vazgeçişler yeni merhabalara kapı açmaktır. Duyduğum acının tarifi imkansız, yaşanması güçtü. Başa gelen çekilir, bende payıma düşeni usulca çektim. Sustum haykırarak, feryatlarım odamın duvarlarında, gözyaşlarım yüzüme bastırdığım yastığımda, yalnızlığım sımsıkı sarıldığım yorganımda kaldı. Unuttum diyemiyorum ama geride bıraktığım doğrudur. Ama hatırlamak çıkmazlara soktu beni. Paslanmış bir kilidi kırmaya çalışmanın ta kendisiydi anımsamak. Her saniyesinde bir tokat yemiş gibi. Yutkunuşlarımda anlaşılır, bakışlarımda bile hissedilirdi. Öyle zordu ki devam etmek her şeyin bir anda bitmesini isterken. Yeniden başlamak, yeni bir hikaye yazmak. Oysa sadece acının doruklarında gözlerini kapamak istersin ve dünya dursun. Ama gerçeklerden kaçmanın kendime yapabileceğim en büyük kötülük olduğunu hançerden öğrenmiştim. Devam etmeyi seçtim. Düşe kalka, dizlerimi kanata kanta devam ettim. Daha fazla kaybolmamak için aradım içimdeki umutları. Sonra yakaladım onları, tuttum ellerinden hayaller kurduk. Birlikte veda ettik her şeye. Bir mavi balon tutuşturdu ellerime sonra bir dilek tuttum, özgür bıraktık geçmişi...
Sizin de mavi balonlarınız olsun... BAHAR ÖKSÜZ